Metagonimus yokogawai
Z Wikipedii
| Metagonimus yokogawai | |
 Dorosły osobnik |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarioty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | płazińce |
| Gromada | Trematoda |
| Podgromada | Digenea |
| Rząd | Echinostomida |
| Podrząd | Echinostomata |
| Rodzina | Fasciolidae |
| Rodzaj | Metagonimus |
| Nazwa systematyczna | |
| Metagonimus yokogawai | |
| (Katsurada, 1912) | |
Metagonimus yokogawai (Katsurada, 1912) – gatunek pasożytniczej przywry, najmniejszej spotykanej u człowieka. Wielkość dorosłych osobników wynosi 1-2,5 na 0,4-0,75 mm.
Spis treści |
[edytuj] Występowanie
Przywry Metagonimus yokogawai spotykane są przede wszystkim na Dalekim Wschodzie, na Syberii, w Mandżurii, na Bałkanach, w Izraelu i Hiszpanii.
[edytuj] Charakterystyka gatunku i cykl życiowy
Dorosłe osobniki produkują jaja, z których każde zawiera w pełni rozwinięte miracidium; jaja wydalane są z kałem żywiciela. Następnie jaja są zjadane przez ślimaki, które stają się pierwszym żywicielem pośrednim pasożyta; w przewodzie pokarmowym uwalniane są miracidia, które kolonizują jelito cienkie mięczaka. Najczęstszym żywicielem pośrednim przywr są ślimaki z rodzaju Semisulcospira. W organizmie ślimaka miracidia przechodzą kolejne stadia rozwojowe: sporocysty, redie i cerkarie. Z każdej redii powstaje wiele cerkarii. Następnie cerkarie opuszczają ciało ślimaka i przeobrażają sie w metacerkarie po dostaniu się do organizmów odpowiednich gatunków słodkowodnych ryb. Żywiciel ostateczny zaraża się przywrami przez zjedzenie surowych, niedogotowanych lub solonych ryb z metacerkariami. W przewodzie pokarmowym człowieka metacerkarie przyczepiają się do ściany jelita cienkiego i dojrzewają do postaci dorosłych. Obok człowieka, żywicielem ostatecznym mogą być koty, psy i ptaki.
[edytuj] Metagonimoza
 |
Inne określone zakażenia przywrami[1] |
| ICD-10: |
B66.8
|
|
B66.8.0 {{{X.0}}} |
|
| B66.8.1 {{{X.1}}} | |
| B66.8.2 {{{X.2}}} | |
| B66.8.3 {{{X.3}}} | |
| B66.8.4 {{{X.4}}} | |
| B66.8.5 {{{X.5}}} | |
| B66.8.6 {{{X.6}}} | |
| B66.8.7 {{{X.7}}} | |
| B66.8.8 {{{X.8}}} | |
| B66.8.9 {{{X.9}}} | |
- Objawy i przebieg
Głównymi objawami są biegunka i kolkowy ból brzucha. Migracja jaj pasożyta do narządów poza przewodem pokarmowym (serce, mózg) może mieć miejsce, co daje odpowiednie objawy.
- Rozpoznanie
Rozpoznanie stawiane jest na podstawie badania koproskopowego, wykazującego obecność jaj pasożyta w próbce kału. Stwierdzenie jaj wymaga diagnostyki różnicowej z podobnymi jajami innych przywr: Heterophyes heterophyes, Clonorchis i Opisthorchis. Pewna diagnoza może być postawiona po wykazaniu dorosłych pasożytów wydalonych po terapii antyhelmintykami lub w autopsji.
- Leczenie
Lekiem z wyboru jest prazykwantel w dawce 25 mg/kg masy ciała p.o. 3 x dziennie przez 1 dzień[2].
Przypisy
- ↑ Echinostomoza, heterophyoza, metagonimoza, nanophyetoza, watsonioza
- ↑ Rosenblatt JE. Antiparasitic agents. Mayo Clin Proc. 74, 11, 1161-75. 1999. PMID 10560606.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Metagonimiasis. CDC Division of Parasitic Diseases. [dostęp 18 października 2007].
