Mięsień łopatkowo-gnykowy
Z Wikipedii
Mięsień łopatkowo-gnykowy (łac. musculus omohyoideus) - jeden z mięśni szyi, parzysty i składający się z dwóch brzuśców, należący do grupy mięśni podgnykowych. Podobnie jak inne mięśnie podgnykowe swoim działaniem obniża lub ustala kość gnykową.
Rozpoczyna się na górnym brzegu łopatki i jej więzadle poprzecznym, u góry zaś na kości gnykowej. Blaszka przedtchawicza powięzi szyi sięga bocznie do brzegów tego mięśnia, zawijając się na nim - toteż kurcząc się napina on powięź. Mięsień posiada dwa brzuśce, górny i dolny (venter superior, venter inferior), rozdzielone ścięgnem pośrednim (tendo intermedius). Ścięgno to przechodzi do tyłu, za mięśniem mostkowo-obojczykowo-sutkowym.
Unaczyniony od tętnic tarczowych: dolnej i górnej, unerwiony poprzez pętlę szyjną.
[edytuj] Bibliografia
- Bochenek, Adam, Reicher, Michał: Anatomia człowieka (tom I).