Miedziankit
Z Wikipedii
Miedziankit - materiał wybuchowy kruszący, mieszania chloranu potasu i nafty, w stosunku 9 części wagowych KClO3 do jednej części wagowej nafty. Jego prędkość detonacji wynosi ok. 3300 m/s przy gęstości ~1,3g/cm3, temperatura detonacji 3800 °C, objętość gazów 340 l/kg, a ciśnienie detonacji 33000 kG/cm². Materiał ten został wynaleziony przez Stanisława Łaszczyńskiego. Nie ma ściśle określonych, stałych własności fizycznych. Pierwotnie był stosowany w górnictwie rud miedzi, skąd pochodzi jego nazwa.
Jest to tani, łatwy do wyprodukowania materiał wybuchowy. Otrzymuje się go przez wymieszanie odpowiednich ilości podanych wyżej składników i odczekania, aż nafta wniknie w chloran. W warunkach amatorskich jest bardzo często wykorzystywany do pobudzania w detonatorach trudno detonujących materiałów wybuchowych kruszących jak choćby ANFO.
Do miedziankitu podobny składem i właściwościami jest szedyt.
Uwaga: Opisane substraty lub produkty są wybuchowe, toksyczne lub łatwopalne, ich nielegalne posiadanie może być przyczyną konsekwencji prawnych z karą pozbawienia wolności włącznie, a eksperymenty z nimi mogą skończyć się poważnymi uszkodzeniami ciała lub nawet śmiercią! |