Miedzna
Z Wikipedii
Współrzędne: 52°28'02" N 22°05'22" E
| Miedzna | |||
|
|||
| Województwo | mazowieckie | ||
| Powiat | węgrowski | ||
| Gmina | Miedzna | ||
| Położenie | 52° 28' 02'' N 22° 05' 22'' E |
||
| Liczba mieszkańców (2006) • liczba ludności |
1400 |
||
| Strefa numeracyjna (do 2005) |
25 | ||
| Tablice rejestracyjne | WWE | ||
|
Położenie na mapie Polski
  Miedzna
|
|||
Miedzna – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie węgrowskim, w gminie Miedzna.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Miedzna.
[edytuj] Historia
Metryka tej miejscowości sięga na pewno dalej niż XV w. Kościół pod wezwaniem Zwiastowania NMP istniał tu już w 1470 r. Miasto Miedzna założone zostało w 1531 r. przez Jana Wodyńskiego. Przywilej erekcyjny na prawie magdeburskim miasto otrzymało od Zygmunta I. W roku 1631 Miedzna wyznaczona została na miejsce odbywania sądów ziemskich, prawo to potwierdzono w 1673 roku.
Rozpoznawalnym do dziś świadectwem dawnej świetności miasta pozostał czytelny, XVI-wieczny układ urbanistyczny oraz nieliczne zabytki architektury. Niedostrzegalną gołym okiem kroniką rozwoju urbanistycznego miasta oraz działalności gospodarczej, religijnej i artystycznej jego dawnych mieszkańców są nawarstwienia kulturowe i znajdujące się w nich zabytki.
[edytuj] Zabytki
- Kościół parafialny w Miedznie pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny wzniesiony w latach 1887-1889 w stylu neogotyckim,
- zajazd z 2 połowy XVIII wieku, przebudowany w XIX i XX wieku,
- ruiny dworu obronnego otoczonego fosą z przełomu XVI/XVII wieku, w miejscu starszego grodziska.
- Kaplica Objawienia w Miedznie - późnobarokowa, zbudowana na początku XIX w. na miejscu lepianki młynarskiej związanej tradycją z początkiem kultu Matki Bożej Miedzeńskiej. Jest to obiekt murowany, otynkowany, na planie sześcioboku, dwukondygnacyjny, malowniczo wkomponowany w grupę starych lip. W górnej kondygnacji znajdują się półkoliście zamknięte wnęki, w których umieszczono barokowe rzeźby Chrystusa Ukrzyżowanego, św. Jana Nepomucena i św. Antoniego Padewskiego. Narożniki kaplicy osłaniają gładkie pilastry, a ściany wieńczy bogato profilowany gzyms. Całość nakryta jest sześciopołaciowym dachem namiotowym zakończonym latarnią (w czasie remontu dachu w 1997 r. zakryta) i baniastym hełmem. Wewnątrz na uwagę zasługują dwa płótna pochodzące z początku XIX w. przedstawiające Matkę Boską z Dzieciątkiem i Chrystusa Błogosławiącego.
Zobacz też: Miedzna Drewniana, Miedzna Murowana
