Miejsca wspólne
Z Wikipedii
Miejsca wspólne (gr. topoi koinoi, łac. loci communes) - w klasycznej retoryce nazywane toposami, punkty odniesienia dla wielu różnych dziedzin i zagadnień poruszanych w mowie; źródła, z których można czerpać argumenty dla wszystkich rodzajów wymowy (doradczej, popisowej, sądowej).
Zgodnie z podziałem toposów wprowadzonym przez Arystotelesa toposy wspólne różnią się od toposów specjalnych (loci propriae causae) tym, że dotyczą spraw ogólnych, wspólnych dla mówcy i słuchaczy, czyli m.in. tematów moralnych, praw, mitów, symboli, mądrości zbiorowej.
Zobacz też: Arystoteles