Nabój 7,62 x 45 mm vz. 52
Z Wikipedii
| 7,62 x 45 mm vz. 52 | |
| Rodzaj | nabój pośredni |
| Kaliber | 7,62 mm |
| Średnica | |
| Długość | |
| łuski | 44,8 mm |
| naboju | 60 mm |
| Masa | |
| pocisku | 8,4 g |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku | 744 m/s |
7,62 x 45 mm vz. 52 (Z-50) - czechosłowacki nabój pośredni.
W 1948 roku rozpoczęto w czechosłowacji prace nad bronią na amunicję pośrednią. Ponieważ radzieckie prace nad nabojem pośrednim były okryte głęboką tajemnicą, Czesi postanowili opracować własny nabój. Efektem był wprowadzony do uzbrojenia w 1949 nabój Z-49 kalibru 7,5 x 45 mm. W następnym roku w wyniku prac nad unifikacją kalibrów z Armią Czerwoną nabój przeprojektowano. W ten sposób powstał nabój Z-50 kalibru 7,62 x 45 mm.
Do strzelania nową amunicją przystosowano kilka wzorów broni strzeleckiej. Jednak dalsze prace zostały zahamowane w wyniku reorganizacji przemysłu zbrojeniowego w 1954. Konstrukcje kalibru 7,62 x 45 uznano za nierozwojowe i rozpoczęto przygotowania do produkcji broni konstrukcji radzieckiej, zasilanej radzieckim nabojem 7,62 x 39 mm wz. 43.
Ostatecznie z produkcji licencyjnej broni radzieckiej zrezygnowano, ale przyjęto do uzbrojenia nabój radziecki rezygnując z rozwoju amunicji 7,62 x 45 mm vz. 52.
Nabój vz. 52 był produkowany z łuskami mosiężnymi lub stalowymi, lakierowanymi, z pociskami zwykłymi (z rdzeniem stalowym) i smugowymi. Obydwa typy pocisków miały identyczną masę.
[edytuj] Bibliografia
- Stanisław Kochański, Broń strzelecka lat osiemdziesiątych, Bellona 1991. ISBN 83-11-07784-3
