Dyskusja:Niepylak apollo
Z Wikipedii
[edytuj] Ze zgłoś błąd
Powodem zagrożenie niepylaka apollo nie jest bynajmniej rzadkość występowania rozchodnika wielkiego (Sedum maximum) (a właściwie to Sedum telephium ssp maximinum). Co więcej rożne podgatunki niepylaka apollo mają różnią się pod względem wymagań pokarmowych gąsienic. Rozchodnik wielki jest podstawowym gatunkiem żywicielskim dla występującego w Pieninach P. apollo frankenbergeri . Ale także w obrębie tego podgatunku gąsienice 3, 4 i 5 stadium mogą żerować na rozchodniku ostrym (Sedum acre) czy rojowniku (Sempervivum sp.). Co do przyczyn zanikania gatunku zostały one szczegółowo omówione w pracach Witkowskiego i współpracowników (1993 i 1996,2002) i jako podstawowe wskazywane jest zanik kserotermicznych muraw towarzyszących wapiennym piarżyska, wywołany przez zmiany sposobu ich użytkowania – zaniechanie wypasu oraz sztuczne nasadzenia uruchamiejace procesy naturalnej sukcesji. Ważna przyczyną zaniku gatunku była też presja ze strony kolekcjonerów. Poza tym brak danych danych wskazujących na obecność tego gatunku na terenie Beskidu Niskiego oraz Sądeckiego. Również dane z terenu Bieszczad ograniczają się do dwu okazów zebranych w XIX okolicy Baligrodu – oba przechowywane w British Museum (Witkowski 1989). Za to dobrze udokumentowana jest obecność tego gatunku na obszarze Małych Pienin .
Zgłoszone: 12:14, 28 lis 2006 (CET)
