Niedomykalność zastawki aortalnej
Z Wikipedii
Niedomykalność zastawki aortalnej (ang. aortic insuffiency, aortic regurgitation) – wada serca polegająca na nieprawidłowym zamykaniu się płatków zastawki aortalnej, powodującym wsteczny przepływ krwi z aorty do lewej komory.
Spis treści |
[edytuj] Etiologia
[edytuj] Objawy i przebieg
[edytuj] Objawy podmiotowe
- kołatanie serca
- narastająca duszność
[edytuj] Objawy przedmiotowe
- tętno wysokie i chybkie, tzw. tętno taranowe, czasem dwubitne
- szmer rozkurczowy najgłośniejszy w punkcie osłuchiwania zastawki mitralnej, promieniujący do punktu Erba, głośniejszy w pozycji siedzącej z przodopochyleniem albo po nagłym kucnięciu
- tętno Corrigana – tętno "młota pneumatycznego"
- objaw Hilla – amplituda skurczowo-rozkurczowa ciśnienia 60-100 mm Hg
- objaw de Musseta – synchroniczne z rytmem serca i tętnem drżenie głowy
- ton Traubego
- objaw Müllera – pulsowanie języka synchroniczne z rytmem serca
- objaw Durozieza – szmer słyszany nad tętnicą udową po jej uciśnięciu
- tętno Quinckego – zmiany zabarwienia (blednięcie-czerwienienie) łożyska płytki paznokciowej po niewielkim ucisku
- szmer Austina Flinta.
[edytuj] Nieprawidłowości w badaniach dodatkowych
- EKG: cechy przerostu i przeciążenia lewej komory
- ECHO serca: obecna fala niedomykalności
- RTG klatki piersiowej: powiększenie lewej komory, poszerzenie aorty wstępującej i łuku aorty.
[edytuj] Bibliografia
- Andrzej Szczeklik (red.): Choroby wewnętrzne. Przyczyny, rozpoznanie i leczenie, tom I. Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2005, ss. 233-237. ISBN 83-7430-031-0.