Niezatapialność statku
Z Wikipedii
Niezatapialność statku - zdolność do utrzymania się okrętu na powierzchni po wdarciu się wody do jego wnętrza przy czym utrzymanie się na powierzchni oznacza:
- zachowanie pływalności w takim stanie równowagi, który umożliwia jeszcze wykonywanie podstawowych funkcji (chociaż w ograniczonym stopniu),
- zachowanie określonej stateczności umożliwiającej wykonywanie podstawowych funkcji (chociaż w ograniczonym stopniu), mimo działających momentów przechylających.
Zachowanie niezatapialności ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa ludzi, ładunku i okrętu oraz środowiska w przypadku uszkodzeń poszycia chemikaliowców i zbiornikowców. Projektowanie statków "na niezatapialność" (w dużym uproszczeniu) wykonuje się tak aby statek w wyniku zatopienia jednego lub kilku przedziałów a nawet całego kadłuba, utrzymywał się jak najdłużej na powierzchni wody i tonął bez dużego przechyłu i przegłębienia tzn. tracił pływalność utrzymując stateczność. Utrata pływalności jest zazwyczaj procesem powolnym co umożliwia przeprowadzenie akcji ratunkowej i ewakuację pasażerów i załogi. Natomiast utrata stateczności (przy zachowaniu pływalności) powoduje przewrócenie się okrętu.