Nikołaj Woronow
Z Wikipedii
Nikołaj Nikołajewicz Woronow (ros. Николай Николаевич Воронов) (ur. 5 maja 1899 w Petersburgu, zm. 28 lutego 1968 w Moskwie) - radziecki wojskowy, marszałek artylerii ZSRR (od 1944) oraz Bohater Związku Radzieckiego (od 7 maja 1965).
Pierwsze funkcje objął w 1918 w Armii Czerwonej, uczestniczył w wojnie domowej w Rosji w latach 1918-1920. W 1932 ukończył akademię wojskową im. Michaiła Frunzego w Moskwie. W latach 1936-1937 został doradcą wojskowym w Hiszpanii, gdzie zajmował się szkoleniem, na zlecenie rządu republikańskiego, żołnierzy Brygad Międzynarodowych. W 1937 ponownie znalazł się w Armii Czerwonej, gdzie zajmował do 1940 roku stanowisko szefa artylerii. Następnie, w tym samym roku, został szefem Głównego Zarządu Artylerii.
W latach 1941-1944, w czasie konfliktu niemiecko-radzieckiego (Wielka Wojna Ojczyźniana) pełnił funkcję ludowego komisarza obrony ZSRR i szefa artylerii Armii Radzieckiej (od roku 1943 na stanowisku dowódcy artylerii). W Kwaterze Głównej Naczelnego dowództwa przy dowództwie frontów (Stepowego, Dońskiego i Stalingradzkiego), kierował rozbiciem dużego zgrupowania sił niemieckich w rejonie Wołgi. Po wojnie, w latach 1950-1953 był przewodniczącym Akademii Nauk Artyleryjskich, a w latach 1953-1958 został komendantem Akademii Artyleryjskiej. Od roku 1958 znalazł się w grupie inspektorów wojskowych Ministerstwa Obrony ZSRR.
Odznaczony był kolejno sześcioma Orderami Lenina, Orderem Rewolucji Październikowej, czterema Orderami Czerwonego Sztandaru. trzema Orderami Suworowa (pierwszej klasy), orderem Czerwonej Gwiazdy, pięcioma odznaczeniami zagranicznymi, medalami i bronią honorową.
Został pochowany na cmentarzu pod murem Kremla na Placu Czerwonym w Moskwie.
