Nitromannit
Z Wikipedii
| Nitromannit | |
 |
|
| Ogólne informacje | |
| Wzór sumaryczny | C6H6N6O18 |
| Inne wzory | C6H6(ONO2)6 |
| SMILES | C(C(C(C(C(CO[N+](=O)[O-])O[N+](=O)[O-]) O[N+](=O)[O-])O[N+](=O)[O-])O[N+](=O)[O-]) O[N+](=O)[O-] |
| Masa molowa | 452,157 g/mol |
| Identyfikacja | |
| Numer CAS | 15825-70-4 |
| Właściwości | |
| Gęstość i stan skupienia | 1,604 g/cm3 ; ciało stałe |
| Temperatura topnienia | 112,3 °C (385,45 K) |
| Niebezpieczeństwa | |
 |
|
| Klasyfikacja UE | Treść oznaczeń: E - wybuchowy |
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą warunków standardowych (25°C, 1000 hPa) |
|
Nitromannit, właściwie: heksaazotan mannitolu, C6H6(ONO2)6, organiczny związek chemiczny, ester kwasu azotowego i mannitu.
W temperaturze pokojowej jest to biała substancja krystaliczna o właściwościach wybuchowych, stosowana do wyrobu spłonek detonujących oraz w lecznictwie - ma działanie wazodylatacyjne, powoduje zwiotczenie ścian naczyń krwionośnych.
Przeczytaj też zastrzeżenia dotyczące pojęć medycznych na Wikipedii!
Wikiprojekt: Nauki medyczne • Portal: Nauki medyczne
|
Uwaga: Opisane substraty lub produkty są wybuchowe, toksyczne lub łatwopalne, ich nielegalne posiadanie może być przyczyną konsekwencji prawnych z karą pozbawienia wolności włącznie, a eksperymenty z nimi mogą skończyć się poważnymi uszkodzeniami ciała lub nawet śmiercią! |  |
