Oblężenie Gerony (1809)
Z Wikipedii
| Oblężenie Gerony Wojny napoleońskie w Hiszpanii i Portugalii |
|||||||||||||||||
 Pomnik obrońców Gerony |
|||||||||||||||||
| Data | 6 maja-12 grudnia 1809 | ||||||||||||||||
| Miejsce | Gerona Hiszpania | ||||||||||||||||
| Wynik | ciężko okupione zwycięstwo Armii napoleońskiej |
||||||||||||||||
| Terytorium | Hiszpania | ||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
| Wojny napoleońskie w Hiszpanii i Portugalii |
|---|
|
Dos de Mayo - El Bruc - Cabezón - Saragossa (1808) - Medina del Rio Seco - Bailén - Roliça - Pancorbo - Valmaseda - Burgos - Espinoza - Tudela - Somosierra - Saragossa (1809) - Yevenes - Ciudad Real - Sahagún - Benavente - Cacabelos - La Coruna - Talavera - Almonacid - Gerona (1809) - Ocaña - Alba de Tormes - Fuengirola - Côa - Almeida - Buçaco - Fuentes de Oñoro - Albuera - Vitoria - Tuluza |
Oblężenie Gerony rozpoczęte 6 maja 1809 roku, czasami nazywane trzecim oblężeniem Gerony (po dwóch bataliach w roku 1808), kosztowało francuską Grande Armée siedem miesięcy ciężkich zmagań dla pokonania hiszpańskiego garnizonu Gerony. Obrońcy miasta trzymali się wyjątkowo dzielnie pod dowództwem generała Alvareza dopóki choroby i głód nie zmusiły ich do kapitulacji 12 grudnia tegoż roku.
Po wstąpieniu Józefa Bonaparte na tron hiszpański w roku 1808, Alvarez był dowódcą załogi cytadeli Montjuïc w Barcelonie. 29 lutego Francuskie wojska zajęły miasto. Alvarez gotował się do obrony cytadeli, ale otrzymał rozkaz od swych przełożonych, by oddać twierdzę. Alvarez zbiegł z Barcelony i dołączył do sił powstańczych. Tymczasowa junta w Kadyksie mianowała go dowódcą Armii Katalonii i gubernatorem Gerony.
6 maja armia francuska w sile 18 000 bagnetów i szabel pod dowództwem marszałka Augereau obległa miasto. Alvarez miał zaledwie 5 600 ludzi pod bronią. Francuzi wprowadzili do akcji 40 baterii dział, które przez następne siedem miesięcy wystrzeliły na miasto około 20 000 granatów i 60 000 kul armatnich. W sierpniu Francuzom udało się opanować zamek Montjuich, główną pozycję obronną. Nie załamany tym de Castro kazał zbudować barykady i okopy wewnątrz miasta i walki trwały kolejne cztery miesiące nim Alavarez, wyczerpany i chory, przekazał dowodzenie w inne ręce. Dwa dni później, 12 grudnia, miasto skapitulowało. Przypuszczalnie około 10 000 żołnierzy i cywilów poległo w jego obronie. Straty francuskie wyniosły około 14 000 ludzi, z których ponad połowa zmarła z wycieńczenia i chorób.
Obrona miasta (porównywalna jedynie z walkami o Saragossę) przyczyniła się do znacznych strat francuskich, tak w sile żywej jak i materialnych, a ponadto opóźniała działania armii napoleońskiej na innych teatrach wojny. Walki te przeszły do legendy okresu wojny na Półwyspie Iberyjskim. Pomimo złego stanu zdrowia Alvareza, zwycięzcy uwięzili go w Perpignan, skąd wkrótce przeniesiono go do Figueres, gdzie zmarł prawdopodobnie otruty w 1810 roku.
[edytuj] Bibliografia
- David Gates, The Spanish Ulcer, A History of the Peninsular War, Da Capo Press 2001, ISBN 0-306-81083-2
