Oblężenie Kinsale

Z Wikipedii

Oblężenie Kinsale 2 października 1601-3 stycznia 1602 (zwane też Bitwą pod Kinsale) było rozstrzygającym starciem w trakcie irlandzkiej wojny dziewięcioletniej - rebelii wszczętej przez Hugha O'Neilla (Erl of Tyrone), Hugha Roe O'Donnella i innych irlandzkich przywódców klanowych przeciwko angielskiej władzy w Irlandii. Na skutek uczestnictwa wojsk hiszpańskich, oblężenie stanowi część wojny angielsko-hiszpańskiej 1585-1604, konfliktem pomiędzy protestancką Anglią a katolicką Hiszpanią.

[edytuj] Przyczyny

Pomimo zatopienia Armady hiszpańskiej w roku 1588 a także niepowodzeń kolejnych ekspedycji hiszpańskich w północnej Europie, Filip III nie zrezygnował z pokonania angielskich wpływów w Europie. W tym celu zaoferował on pomoc irlandzkim rebeliantom, w nadziei zablokowania części wojsk angielskich a tym samym osłabienia pozycji Anglii w Niderlandach toczących wojnę wyzwoleńczą przeciwko Hiszpanom.

Filip wysłał do Irlandii Don Juana de Aquilę i Don Diego Brochero na czele 6000 żołnierzy wyposażonych w znaczną ilość broni i amunicji. Siłom tym towarzyszył kontrowersyjny jezuita James Archer. Jednak okręt z większą liczbą weteranów i bronią nie dotarł do Anglii. Zaledwie 3400 ludzi wylądowało w dniu 2 października 1601 r. w Kinsale, na południe od Cork.

Gdy Lord Deputy of Ireland, Charles Blount (1 Earl of Devon, Lord Mountjoy) dowiedział się o lądowaniu sił hiszpańskich, wysłał natychmiast większe siły w kierunku miasta Kinsale. W tym samym czasie rozdzielone siły O'Neilla oraz O'Donnella w sile 5000 piechoty i 700 kawalerzystów rozpoczęły marsz trudną 480 km długości drogą ku miastu.

[edytuj] Oblężenie

Siły Blounta nie były w stanie całkowicie oskrzydlić miasta, udało im się jednak zająć kilka położonych w pobliżu wniesień, z których mogły prowadzić ostrzał artyleryjski wojsk hiszpańskich. Kawaleria angielska w tym czasie wkroczyła do okolicznych wiosek niszcząc uprawy i zabijając bydło. Taktyka ta jednak spowodowała że, Anglicy sami już wkrótce zaczęli cierpieć na braki w zaopatrzeniu.

Na początku grudnia ciężkie warunki pogodowe i braki żywności spowodowały śmierć wielu żołnierzy angielskich na malarię i czerwonkę.

W międzyczasie niewielka grupa Hiszpanów wzmocniła siły irlandzkie. Dnia 24 grudnia 1601 r. Irlandczycy i ich sprzymierzeńcy rozpoczęli atak, w którym udział wzięły 3 grupy armii dowodzone kolejno przez Richarda Tyrella, Hugha O'Neilla i Hugha O'Donnella. Na skutek złej komunikacji i częściowo nieporozumień miedzy przywódcami, rebeliantom nie udało się osiągnąć zamierzonego celu, jakim było zdobycie obozu wroga. Wywiadowcy angielscy wcześniej odkryli ich zamiary, wobec czego Blount skierował swoje siły na wzgórze położone na północny zachód od miasta, gdzie nastąpiło spotkanie obu armii.

Siły O'Neilla kontrolowały wzgórze, gdzie przygotowały się do obrony. Pozostałe grupy rozmieszczone były na skrzydłach. Po jakimś czasie jednak głównodowodzący zarządził wycofanie tych sił w kierunku otaczających ten rejon moczarów, w nadziei zwabienia tu kawalerii angielskiej. W wynikłej walce Anglicy, przeważający liczebnie nad przeciwnikiem, rozbili powstańców. Komendant hiszpański w Kinsale Aquila uznał odgłosy walki jako podstęp ze strony Anglików, chcących wywabić jego siły z miasta i nie wysłał wsparcia. Nakazał on swoim ludziom przekazanie miasta dla jak sądził zbliżających się zwycięskich wojsk irlandzkich. Gdy jednak ujrzał sztandary angielskie było już za późno. Aquila zbiegł pośpiesznie na okręt hiszpański.

Po krótkiej strzelaninie Anglikom udało się zająć Kinsale, następnie rozpoczęto rozmowy pokojowe z Aquilą. Porażka ta zakończyła hiszpańskie wsparcie w Irlandii i większą część powstania. Ocalałe wojska irlandzkie wycofały się do Ulsteru, gdzie dwa lata później zakończono wojnę.

[edytuj] Literatura

• Cyril Falls: Elizabeth's Irish Wars. London 1996 ISBN 0094772207
• Hiram Morgan: Tyrone's War. 1995