Oda do radości
Z Wikipedii
Oda Do Radości (Ode An die Freude), poemat Fryderyka Schillera ogłoszony w 1786, w wersji ostatecznej w 1803 roku. Utwór znany z fragmentów w IX Symfonii Ludwiga van Beethovena. Wersja instrumentalna ody została przyjęta jako Hymn Unii Europejskiej.
Beethoven już w szkicowniku z 1789 roku zapisał frazę z pierwszej partii chóru (partie chóralne towarzyszą w oryginale kolejnym zwrotkom), z zamysłem napisania muzyki do dzieła Schillera: Muß ein lieber Vater wohnen (Mieszka Ojciec upragniony). Na podstawie projektu z 1812 roku wiadomo, że początkowo miała to być uwertura na chór i orkiestrę. Pracując nad IX Symfonią, którą ukończył w 1824 roku, Beethoven włączył tekst do jej finałowej czwartej części.
Najbardziej znany polski przekład Ody do radości jest dziełem Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego[1]. Inne znane tłumaczenie opracował Andrzej Lam[2].
Przypisy
[edytuj] Zobacz też
 |
Oda do radości (info) |
| wysłuchaj | |
| Problem ze ściągnięciem pliku? Zobacz Pomoc. |
