Omega (cząstka)

Z Wikipedii

leptony e μ τ νe νμ ντ	kwarki u c t d s b
nośniki oddziaływań γ Z0 W± gluon g
hadrony
mezony π K J/ψ Υ B D	bariony p n Λ Σ Ξ Ω
bozony	fermiony

Omega, Ω^- to cząstka elementarna należąca do hiperonów. Jest zbudowana z trzech kwarków dziwnych sss. Ma następujące własności:

• dziwność S=-3,
• ładunek elektryczny wynosi -1
• spin wynosi 3/2 (jest fermionem)
• izospin wynosi 0
• masa spoczynkowa wynosi m = 1672.45 ± 0.29 MeV
• średni czas życia τ = (8.21 ± 0.1) x 10^-11 s

Hiperon omega został zarejestrowany w komorze pęcherzykowej w wyniku zderzenia protonu z mezonem K^- wg zapisu:

W wyniku oddziaływania mezonu K^- z protonem powstają: mezon K⁰, mezon K⁺ oraz hiperon Ω^-. Po czasie ok. 10^-10 sekundy hiperon Ω^- rozpada się na pion π ⁻ i mezon xi-zero.

Ten ostatni rozpada się następnie na hiperon lambda i pion π⁰. Z hiperonu lambda powstaje proton i pion π ⁻ . Pion π⁰ praktycznie momentalnie w punkcie, w którym powstał, ulega rozpadowi na dwa kwanty gamma, które zamieniają się w pary elektronowo-pozytonowe.

Odkrycia dokonano w 1963 r. niezależnie w dwu laboratoriach: Brookhaven National Laboratory w stanie Nowy Jork i CERN-ie w Genewie. Masę, ładunek i dziwność cząstki Ω^- wydedukował z modelu kwarkowego Murray Gell-Mann przed jej otrzymaniem, powtarzając sukces Mendelejewa w stosunku do galu, skandu i germanu. Nazwa Omega ma w intencji Gell-Manna oznaczać, iż jest to ostatni brakujący hiperon do ścieżki ośmiokrotnej (ang. Eightfold Way): omega jest ostatnią literą w greckim alfabecie.

Literatura:

• Frank Close "Kosmiczna Cebula. Kwarki i Wszechświat" Warszawa PWN 1989 ("The Cosmic Onion. Quarks and the nature of the Universe" 1983)

To jest tylko zalążek artykułu związanego z fizyką kwantową. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.