Orłowo (powiat inowrocławski)
Z Wikipedii
| Orłowo | |
| Województwo | kujawsko-pomorskie |
| Powiat | inowrocławski |
| Gmina | Inowrocław |
| Sołtys | Józef Białek |
| Położenie | 52° 50' 29,5'' N 18° 16' 27,5'' E |
| Liczba mieszkańców • liczba ludności |
580 |
| Strefa numeracyjna (do 2005) |
52 |
| Kod pocztowy | 88-100 |
| Tablice rejestracyjne | CIN |
|
Położenie na mapie Polski
  Orłowo
|
|
Orłowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, w gminie Inowrocław.
W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa bydgoskiego.
[edytuj] Historia Orłowa
Z 1227 pochodzi najstarsza wzmianka dotycząca Orłowa. Wówczas biskup kujawski Michał wystawił dwa dokumenty "in Horlow". Rok później Konrad I mazowiecki nadał miejscowość Krzyżakom. W 1232 biskup kujawski Michał i książę Pomorza Gdańskiego Świętopełk II oświadczyli, że za dziesięcinę z Orłowa płacić będą trzy grzywny Kościołowi wyszogrodzkiemu. W XII w. w Orłowie znajdował się dwór i folwark zakonny oraz młyn. Folwarkiem administrował specjalny zarządca. W 1271 książę Bolesław Pobożny ułożył się z Krzyżakami o wynagrodzenie szkody, jaką im wyrządzono w miejscowościach Orłowo, Murzynno i Stara Nieszawa. W 1311 podczas zjazdu Władysława Łokietka z wielkim mistrzem w Brześciu Kujawskim Krzyżacy przyrzekli oddanie Orłowa Polsce. W 1339 Orłowo zostało komturią krzyżacką. W 1346 otrzymało prawa chełmińskie.
Od 1416 toczyły się spory o zwrot Orłowa między Krzyżakami a przedstawicielami króla Władysława Jagiełły. W 1422 starosta brzeski Jędrzej Brochocki pokonał Krzyżaków w bitwie między Orłowem a Murzynnem. W tym samym roku miejscowość wróciła do Polski. W 1505 król Aleksander Jagiellończyk zapisał Orłowo Stanisławowi Jarockiemu. W 1538 Orłowo zostało wsią królewską z wójtem i sołtysem. W XVI w. zbudowano kościół parafialny.
W 1872 w Orłowie mieszkało 470 ludzi. Jego właścicielem był Gotlob Nathusius, który rozpoczął budowę dworku. W 1880 właścicielem został Bruno Gottschling. W 1900 miejscowość stała się własnością Cukrowni Kujawy w Janikowie. W 1903 jej właścicielem został Fredrich von Beyme, a w 1941 Fritz Jürgen von Beyme.
