Order Orła Białego (Rosja)

Z Wikipedii

Rosyjski Cesarski i Królewski Order Orła Białego z 1863

Cesarski i Królewski Order Orła Białego - order rosyjski ustanowiony ukazem cara Mikołaja I po upadku powstania listopadowego w 1831. Nadawany przez carów^[1]do upadku caratu w wyniku rewolucji lutowej w marcu 1917.

Ze zlikwidowanego Orderu Orła Białego Królestwa Polskiego zachowano dawną stanisławowską gwiazdę i dewizę "Pro fide, lege et rege", order nazywał się "Cesarski i Królewski". Oznaką był dwugłowy orzeł carski w złotej koronie emaliowany na czarno ze złotym krzyżem maltańskim na piersi emaliowanym na czerwono z białą emaliowaną obwódką i złotymi promieniami pomiędzy ramionami. Na krzyżu z kolei znajdował się biały orzeł z rozpostartymi skrzydłami i głową zwróconą w prawo ^[2]. Order noszony był na gładkiej ciemnoniebieskiej szarfie.

Gwiazda to ośmioramienna, złota gwiazda z prostymi ramionami, środkowy dysk nosił biały obwiedziony na czerwono krzyż ze złotymi promieniami pomiędzy ramionami, otoczony przez błękitny krąg z mottem orderu (Pro Fide, Lege et Rege). W systemie rosyjskim zajmował trzecie miejsce po orderze św. Andrzeja Powołańca oraz równorzędnych orderach św. Aleksandra Newskiego i św. Katarzyny Męczennicy. Posiadał dwie kategorie, wojskową i cywilną. W przypadku kategorii wojskowej ozdabiano oznakę dwoma skrzyżowanymi mieczami umieszczonymi pod koroną cesarską wieńczącą oznakę oraz pod medalionem na gwieździe.

Carowie nadali go 1017 osobom.