Pani Jeziora (utwór)

Z Wikipedii

Ten artykuł dotyczy książki. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi.
Należy w nim poprawić: styl, podział fabuły na akapity, wycięcie poetyckich opisów.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdziesz na stronie dyskusji tego artykułu.
Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Pani jeziora - powieść z gatunku fantasy, napisana przez Andrzeja Sapkowskiego, wydana w 1999. Jest ostatnią z pięciu części sagi o wiedźminie.

Uwaga! W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.

Ciri dostaje się do władanego przez Auberona królestwa Aen Elle - Ludu Olch, po którym przewodnikiem staje się elf Avallac'h. Wiedźmińska drużyna opuszcza Caed Myrkvid, gdyż bytujący tam druidzi odmawiają jakiejkolwiek pomocy. Kompania dociera do funkcjonującego na granicy rzeczywistości i baśni, idyllicznego księstwa Toussaint, w którym Jaskier wdaje się w romans z księżną Anną Henriettą, a Geralt z nadworną czarodziejką Fringillą Vigo, będącą równocześnie - o czym wiedźmin nie ma pojęcia - członkinią Loży Czarodziejek. Gdy Ciri dowiaduje się od Avallac'ha, czego żąda od niej Król Olch postanawia zrobić wszystko, by uciec z krainy Aen Elle, w czym niespodziewanie pomagają jej - również zamieszkujące tę krainę - jednorożce. Wraz z Ihuarraquaxem - jednorożcem, z którym wspólnie przeżyła na pustyni Korath - Ciri rzuca się w szaleńczą podróż w otchłań czasów i miejsc, gdzie jest bezwzględnie i bezlitośnie ścigana przez Eredina - wysłannika Auberona. Tymczasem wzmocnione licznymi ochotnikami oraz najemnikami z Koviru zjednoczone armie Temerii i Redanii rozpoczynają kontrofensywę przeciw wojskom Emhyra var Emreisa na centralnym odcinku frontu. Odrzucają oddziały wroga na południe i uderzają na Dolne Sodden wygrywając m.in. bitwę pod Mayeną. Jednakże potęgi Nilfgaardu nie przyjdzie tak łatwo złamać. Drużyna Geralta tkwi bezczynnie w Toussaint przez parę miesięcy gnuśniejąc i tracąc czas. Wiedźmina, w zamku Beauclair, zatrzymuje głównie czarodziejka Fringilla Vigo oraz możliwość ciągłych polowań na potwory w podziemiach zamków Toussaint. Wszystko zmienia się w momencie, gdy będąc na polowaniu pod kasztelem Zurbarran, wiedźmin przypadkowo podsłuchuje tajną rozmowę Stefana Skellena z wielkimi książętami nilfgaardzkimi i dowiaduje się, gdzie ukrywa się czarodziej Vilgefortz. Geralt domyśla się, że Fringilla Vigo specjalnie "trzymała go" w Toussaint na czyjeś zlecenie. Oszukuje czarodziejkę i za miejsce pobytu Vilgefortza podaje zamek Rhys-Rhun w północnym Nazairze. W wyniku tej dezinformacji Filippa Eilhart rozkazuje podjąć szturm na opustoszały zamek Rhys-Rhun co kończy się wielką kompromitacją Loży Czarodziejek. Natomiast wiedźmin i jego kompania (poza Jaskrem, który zostaje z księżną Anną Henriettą) błyskawicznie opuszczają Toussaint i udają się na południe, w kierunku siedziby Vilgefortza, w której wszystko ma się rozstrzygnąć. Ostatecznie czarodziej Vilgefortz zostaje zabity przez Geralta, Leo Bonhart poległ przebity Jaskółką Ciri. W szturmie na zamek giną Cahir Mawr Dyffryn aep Cellach, Milva, Angouleme oraz Emiel Regis Rohellec Terzieff-Godefroy. W cytadeli dochodzi do spotkania Emhyr'a var Emreis'a z głównymi bohaterami. Marszałek polny cesarstwa Nilfgaardu, Menno Coehoorn postanawia rozstrzygnąć losy wojny i zadać Nordlingom ostateczny, decydujący cios. Na czele potężnej Grupy Armii "Środek" rusza wprost na walczące w Sodden wojska temersko-redańskie. Dochodzi do wielkiej bitwy pod Brenną, w której niemalże cała potęga Połnocy ściera się z całą potęgą Południa. W bitwie ginie Coen - wiedźmin, przyjaciel Geralta. Ciri wciąż błądząc po niekończącej się spirali czasów i miejsc, gubi jednorożca Ihuarraquaxa i traci wszelką nadzieję. Jednakże, dzięki niespodziewanej i nieoczekiwanej pomocy, udaje jej się znaleźć odpowiednie miejsce i odpowiedni czas. Udaje jej się w końcu dotrzeć do miejsca ostatecznego przeznaczenia. Miejsca, w którym wszystko ma się zakończyć...