Paprotka zwyczajna
Z Wikipedii
| Paprotka zwyczajna | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Gromada | paprotniki |
| Klasa | paprocie |
| Rząd | paprotnikowce |
| Rodzina | paprotkowate |
| Rodzaj | paprotka |
| Gatunek | paprotka zwyczajna |
| Nazwa systematyczna | |
| 'Polypodium vulgareL. | |
 Galeria zdjęć i grafik |
|
Paprotka zwyczajna (Polypodium vulgare)– gatunek paproci należący do rodziny paprotkowatych. Występuje w Azji, Ameryce Północnej i w Europie. W Polsce roślina dość pospolita. Występuje na całym niżu i w Karpatach, gdzie jest bardziej pospolita, niż na niżu.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Roślina wieloletnia osiągająca wysokość do 60 cm.
- Liście
- Pojedynczopierzaste, zimotrwałe odziomkowe, wyrastające z kłącza w dwóch szeregach na długim ogonku liściowym. Mają długość przeważnie 10-30 cm (wyjątkowo do 60). Wyrastają rzadkostronie liści. Są dość duże, okrągłe i bez zawijki, rdzawożółego koloru. Pierścień zarodni z 10-20 zgrubiałymi komórkami. Zarodnikuje od lipca do września. Duże kupki zarodni prześwitują przez liście.
- Część podziemna
- Posiada jasnobrunatne, czołgające się kłącze, pokryte bliznami i lancetowatymi lub szczeciniastymi łuskami o długości 3-4 mm po obumarłych liściach. Kłącze ma słodkawy smak.
- Biotop, wymagania
- Świetliste lasy, skalne szczeliny, północne zbocza. Na niżu oraz w górach. W Tatrach, Sudetach i na Babiej Górze do piętra kosówki. Hemikryptofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Cl. Asplenietea rupestria.
[edytuj] Ochrona
Roślina objęta ścisłą ochroną gatunkową.
[edytuj] Ciekawostki
- W medycynie ludowej stosowano dawniej kłącze paprotki do leczenia gruźlicy
[edytuj] Bibliografia
- 1.Matuszkiewicz Władysław. Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- 2.Rutkowski Lucjan. Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8
- 3.Szafer Władysław, Kulczyński Stanisław, Pawłowski Bogumił. Rośliny polskie. PWN, Warszawa, 1953.
