Parafia św. Józefa Robotnika w Józefowcu
Z Wikipedii
Parafia św. Józefa w Katowicach – rzymskokatolicka parafia pod wezwaniem św. Józefa Robotnika w Katowicach, w osiedlu Józefowiec.
Spis treści |
[edytuj] Początki
Początków Józefowca należy dopatrywać się w pierwszej połowie XIX wieku i szukać go należy na ziemiach podarowanych przeorowi i braciom klasztoru Bożogrobców w Miechowie w 1257 roku przez księcia Władysława opolskiego. Wtedy to, w 1821 roku ks. Józef Beder (dziekan bytomski, inspektor szkolny oraz proboszcz chorzowski w latach 1817-1855) zwrócił się do Franciszka Józefa, księcia Hohenlohe z prośbą o sprzedaż terenów w pobliżu Bytkowa. W 1826 roku założył osadę nazwaną od jego imienia Józefowcem (Józefatem). Licząca 145 osób (30 chałup i oberża) wieś należała wraz z sąsiednim Dębem do parafii św. Marii Magdaleny w Chorzowie Starym, odległej o prawie milę. W 1845 r. liczba mieszkańców zwiększyła się do 312, 1865 - 598. W 1873 mieszkało w niej już 1000 osób. Wreszcie 28 lutego 1875 roku w niedzielę, ks. Markiefka z Bogucic poświęcił nowy kościółek w Dębie. Był on dziełem biskupa wrocławskiego Heinricha Foerstera, który osobiście podarował na jego budowę 15 tys. marek. Nabożeństwa odprawiali tam duchowni z Chorzowa.
[edytuj] Nowa parafia
Tymczasem ludność Dębu i Józefowca wraz z Bederowcem, hutą Agnieszki i hutą Baildona wzrosła do blisko 6500 osób. Łącznie parafia w Chorzowie liczyła blisko 10 tys. osób. 18 sierpnia 1894 roku biskup wrocławski Georg Kopp wydał dekret informujący o ustanowieniu parafii Świętych Męczenników Jana i Pawła w Dębie oraz przydzielił ją do dekanatu mysłowickiego. Miały do niej należeć również kolonie: Agnieszki, Huta Baildon, Bederowiec, Józefowiec. Pierwszym proboszczem nowej parafii (i duszpasterzem dla mieszkańców Józefowca) został mianowany ks. Maksymilian Krocker. Wybudował w Dębie nowy kościół i plebanię. Dopiero w 1899 r. przybył do Dębu wikary, ks. Brunon Zachold. W latach 1911-1914 parafią administrował ks. Franciszek Janik. Po nim proboszczem mianowano ks. Oskara Schuberta. Przybył do Dębu z Ziemięcic (powiat gliwicki). Starania mieszkańców Józefowca o utworzenie w ich osadzie odrębnej parafii ukoronowane zostały zgodą na budowę, uzyskaną od ks. Schuberta, który był wtedy proboszczem liczącej już 15 tys. mieszkańców parafii w Dębie.
[edytuj] Kościół w Józefowcu i duszpasterstwo
Tymczasowy kościół został poświęcony 27 maja 1920 roku przez ks. Józefa Kubisa, proboszcza z Załęża i dziekana mysłowickiego. Świątynia powstała z dawnych baraków według projektu architekta i budowniczego Gustawa Kuczki z Katowic. Nadzór nad budowa sprawował architekt Karol Korthals z Dębu. Początkowo nabożeństwa odprawiali księża delegowani z parafii w Dębie: Oskar Schubert, Stanisław Hytrek, Michał Rossol i Wilhelm Schampera. 30 grudnia 1920 r. ks. Stanisław Hytrek został ustanowiony dekretem Kurii Biskupiej we Wrocławiu pierwszym kuratusem na Józefowcu. Nowa kuracja liczyła 7 600 wiernych. W osadzie zamieszkał on dopiero 1 kwietnia 1922 r. Po nim stanowisko kuratusa objęli kolejno księża Ludwik Czardybon (od 2 lipca 1922 ) i Paweł Michatz (od 25 października 1922 r.) – dotychczasowy starszy wikary przy parafii św. Szczepana w Bogucicach, który już 28 lipca 1923 roku poświęcił i oddał do użytku nowy cmentarz parafialny.
Kuracja w Józefowcu została podniesiona do rangi parafii 1 sierpnia 1925 roku, a jej duszpasterz – ks. Dr Paweł Michatz otrzymał 1 września 1925 r. dekret proboszczowski. Budowę świątyni rozpoczął na wiosnę 1936 roku; kamień węgielny poświęcił biskup Teofil Bromboszcz dnia 6 października 1935 roku; benedykcji dokonał kanonik Józef Kubis 12 listopada 1939 r. Kościół w stylu barokowym, z schronem przeciwgazowym w podziemiach, zaprojektowany został przez architekta Jana Kapołkę, budową kierował Karol Przybyła. Ks. Michatz odegrał wielką rolę w życiu mieszkańców Józefowca. Okazał się sprawiedliwym kapłanem i obrońcą ludu. W czasie wojny pisał podania do władz okupacyjnych, przechowywał mienie. Z tego powodu był też często wzywany przez gestapo. Umarł na probostwie 15 maja 1945 r. Został pochowany w grobie obok kaplicy na cmentarzu parafialnym. Rządy w parafii objął po nim ks. Józef Miczka. Z jego inicjatywy artysta Marchwitz wymalował kościół. 19 listopada 1946 r. dekret na administratora Józefowca otrzymał ks. Maksymilian Kret. Po rocznych rządach w parafii 24 listopada 1947 r. bp Stanisław Adamski mianował administratorem parafii ks. Józefa Stokowego. Znany był jako doskonały kaznodzieja i cięty w słowie adwersarz w dyskusji. Zmarł 25 lutego 1969 r. Na następcę ks. Stokowego biskup Herbert Bednorz wyznaczył ks. Bogusława Ochwała, który pracował w parafii blisko trzydzieści lat (1969-1994), wybudował przy kościele probostwo i dom katechetyczny, zmodernizował oświetlenie i założył w kościele centralne ogrzewanie oraz niestety, zgodnie z ówczesną posoborową manierą, całkowicie przebudował wnętrze świątyni, usunął ołtarz główny i ołtarze boczne, zlikwidował balaski, zdemontował ambonę, wymalował wnętrze kościoła na biało, umocował na ścianie frontowej prezbiterium ogromny betonowy kielich z przymocowanym do niego monstrualnym krzyżem z koszmarnym wizerunkiem Chrystusa Ukrzyżowanego, pod którym umieścił posoborowy stół ofiarny; po złożeniu rezygnacji z urzędu proboszcza, wyjechał do pracy przy kościele filialnym Maria Einsiedel w Gernsheim nad Renem (Niemcy), gdzie trzy lata później zmarł na zawał serca, został pochowany na józefowskim cmentarzu. Następcą ks. Ochwała został ks. Andrzej Maślanka. Jego „zasługą” jest masowe wprowadzenie instytucji nadzwyczajnych świeckich szafarzy Komunii Świętej. Rozpoczął gruntowny remont kościoła. W 1997 r. wyjechał do pracy misyjnej na Alaskę - do parafii przy kościele pw. św. Józefa w Nome, diecezja Fairbanks, USA. Obecnie proboszczem jest ks. Zenon Drożdż.
[edytuj] Strona internetowa Parafii
Parafia św. Józefa w Katowicach-Józefowcu
[edytuj] Bibliografia
- Gazetka Parafialna: „Przystanek Józefowiec; „60 lat poświęcenia kościoła św. Józefa Robotnika w parafii Józefowiec” brmw;
