Park im. Tadeusza Kościuszki w Katowicach
Z Wikipedii
Park im. Tadeusza Kościuszki w Katowicach to największy teren parkowy w granicach administracyjnych miasta. Park rozciąga się między ulicami: Kościuszki, Mikołowską i Górnośląską. Zajmuje powierzchnię 72 ha. Dzięki swej lokalizacji na skraju centralnych dzielnic miasta należy do najchętniej odwiedzanych terenów rekreacyjnych. Stylistyką nawiązuje do ogrodów - parków angielskich, co podkreśla charakter alei róż, a poprzez rozwiązania kompozycji kwiatowych na klombach i pergolach do ogrodów klasycznych. Wzdłuż ul.Kościuszki rosną rododendrony i azalie. Pierwotny drzewostan parku stanowią głównie brzozy i sosna. Mniej licznie występują zasadzone w późniejszym czasie: grab, buk, lipa drobnolistna, klon pospolity, jawor, czeremcha ptasia, trzmielina pospolita i kalina koralowa oraz gatunki obce: tuja, katalpa bigoniowata, topola, pęcherznica, złotokap, laurowiśnia, wiśnia piłkowana z Chin i inne. W sumie ponad 90 gatunków i odmian drzew i krzewów. Po zmroku park oświetlają stylowe latarnie.
[edytuj] Historia
Jego początki sięgają 1888 roku, kiedy powstał tutaj park miejski na obszarze 6 ha podmiejskiego lasku. W latach 1894-1895 zaczęto przekształcać w Süd Park (pol: Park Południowy), dzięki czemu poszerzono zakres uporządkowanych terenów zielonych. Tereny te sięgały aż do Wzgórza Beaty, gdzie w 1903 roku wzniesiono 20-metrową Wieżę Bismarcka, jedną z trzech postawionych w tym czasie na Górnym Śląsku. W 1903 r., miasto wydzierżawiło teren o powierzchni 56 ha od niemieckiego przemysłowca Thiele-Wincklera na 100 lat. W pierwszym okresie wytyczono parę ścieżek spacerowych, posadzono drzewa i ustawiono ławki. W 1910 r. Magistrat Miasta Katowice udzielił pomocy materialnej na zadrzewienie alei wzdłuż ul. Kościuszki, zwanej wówczas Promenadą Kościuszki. Wtedy oprócz pierwotnie tutaj rosnących brzóz i sosen pojawiły się inne gatunki drzew. 14 czerwca 1912 roku połączono Park Południowy z katowickim rynkiem linią tramwajową, która kończyła się z początkiem parku (tuż za obecną Aleją Górnośląską, gdzie powstała zajezdnia tramwajowa). Duże zasługi w rozbudowie i zagospodarowaniu parku miał doświadczony ogrodnik Paweł Sallmann, który od 1913 roku przez kilkanaście lat był dyrektorem Ogrodów Miejskich w Katowicach.
W 1925 roku nadano parkowi imię Tadeusza Kościuszki. W tym czasie umieszczono medalion z portretem Naczelnika i tablicę poświęconą Tadeuszowi Kościuszce na Wieży Bismarcka. Zaprzestano też używania nazwy Wieża Bismarcka, zmieniając nazwę na wieża widokowa. Wieżę rozebrano w 1934 roku. Pod koniec lat 30. XX wieku w rejonie Wzgórza Wandy zaczęto tworzyć zalążek skansenu. Sprowadzono wówczas do parku drewniany spichlerz z Gołkowic (z 1688 r.) w powiecie pszczyńskim i drewniany kościółek z Syryni.
W Parku ponadto znajduje się Wieża spadochronowa, z której, 4 września 1939 roku grupa harcerzy podjęła desperacką próbę obrony centrum Katowic przed nacierającymi od południa oddziałami 239 Dywizji Piechoty Wehrmachtu.
Duże zasługi w utrzymaniu infrastruktury parku w dobrym stanie i jej rozwoju po 1989 roku ma prywatny przedsiębiorca, Jan Badura.
[edytuj] Atrakcje
- Kościół św. Michała Archanioła z 1510 r.
- Wieża spadochronowa - jedyna istniejąca w Polsce
- Płyta pamiątkowa, ufundowana patronowi Tadeuszowi Kościuszce przez społeczeństwo Katowic w 1925 r.
- Obelisk w pobliżu wieży spadochronowej - pomnikiem martyrologii harcerzy śląskich
- Wzgórze Beaty (334,5 m n.p.m.)
- Cmentarz żołnierzy radzieckich poległych przy wyzwalaniu Katowic w 1945 r.
- Galeria rzeźby plenerowej, dzieła twórców regionu: Zygmunta Brachmańskiego, Augustyna Dyrdy, Joachima Krakowczyka, Piotra Latoska, Józefa Marka, Jacka Sarapaty, Andrzeja Szczepańca
- zimowy tor saneczkarski i narciarski
