Park w Siedlcach
Z Wikipedii
Park w Siedlcach – park przypałacowy w Siedlcach w Polsce w województwie dolnośląskim, w powiecie lubińskim, w gminie Lubin.
Park położony jest w południowo-zachodniej Polsce w północno-wschodniej części Wysoczyzny Lubińskiej, około 7 km na wschód od Lubina, we wsi Siedlce, obok ruin barokowego pałacu, na południowy-wschód od kościoła.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
Park krajobrazowo-naturalistyczny, w stylu angielskim utworzony w połowie XIX wieku na bazie barokowego ogrodu . Wzdłuż granic ogrodu rosna w rzędach i grupami platany, a całość wypełniona jest klonami i kasztanowcami. Środkową niezadrzewioną część parku, zajmuje rozległa polana, wokół której prowadzi obrzeżnie droga spacerowa. Drzewostan parkowy stanowią lipy,graby pospolite, lipy drobnolistne, platany klonolistne i jesiony wyniosłe,dęby szypułkowe oraz aklimatyzowane iglaki i tulipanowiec amerykański.
[edytuj] Historia
Zaczątkiem ogrodu, był teren przyległy do dworu oraz przepływający w pobliżu potok. W latach 30. XVIII wieku, w okresie przebudowy dworu na pałac, założono przypałacowy ogród ozdobny w stylu barokowym, oraz mały ogród gospodarczy. Plac od frontowej strony pałacu przeznaczono na honorowy dziedziniec, do którego wiodła aleja obsadzona lipami a ozdobny ogród przypałacowy w stylu barokowym, usytuowano po przeciwnej stronie frontu pałacu, na rozległym terenie, który poprzecinanano alejkami obsadzonymi drzewami i regulowanymi ciekami wodnymi, łączącymi pozostawione po bokach fragmenty fosy. Nad rowami postawiono mostki, przez które wiodły alejki spacerowe. Istotne zmiany w wyglądzie ogrodu, zaszły w połowie XIX wieku. Na bazie barokowego ogrodu, nowy dziedzic majątku z rodu von Wechmar, utworzył park krajobrazowo-naturalistyczny w stylu angielskim, istniejący do dnia dzisiejszego. Środkową niezadrzewioną część parku, przekształcono w rozległą polanę, wokół której poprowadzono obrzeżnie drogę spacerową. Na przełomie XIX i XX wieku wzbogacono drzewostan parkowy o , graby pospolite, lipy drobnolistne, platany klonolistne i jesiony wyniosłe oraz o grupy lip sadzonych wzdłuż granic parku.
[edytuj] Roślinność
Starodrzew parkowy tworzą głównie graby pospolite, lipy drobnolistne, platany klonolistne i jesiony wyniosłe. Drzewami o charakterze pomników przyrody są : 1 platan klonolistny, 1 dąb szypułkowy i 1 lipa drobnolistna. Wiek ich dochodzi do 200 lat. W pozostałym drzewostanie wyróżniają się 2 graby pospolite, 7 platanów klonolistnych, 3 dęby szypułkowe oraz aklimatyzowane iglaki i tulipanowiec amerykański. Wiek drzew okazowych i pozostałych wynosi od 120 do 160 lat.
[edytuj] Park dzisiaj
Park porasta samosiew i starodrzew a wiele starych drzew usycha. Wypadają i usychają gatunki iglaste, wśród grabów i lip występują objawy próchnicy wgłębnej i powierzchniowej. W koronie tulipanowca amerykańskiego widoczny jest posusz. Ubogi podszyt tworzą niewielkie kępy śnieguliczki białej i samosiewy drzew liściastych. W runie obok gatunków ruderalnych np. pokrzywy zwyczajnej, krwawnika pospolitego, podziwiać można urokliwe kwitnące zawilce gajowe i żółte. Wsód traw widoczne są w parku zarysy obrzeżnej drogi spacerowej, ślady alej, oraz pozostałości kanałów wodnych i fragmenty fosypo bokach.
[edytuj] Inne
Park krajobrazowy w Siedlcach, wpisany jest do rejestru zabytków pod poz.474L z dn. 17.07.1976r.
[edytuj] Ciekawostka
Ciekawostką ornitologiczną parku jest 60 stanowisk lęgowych gawronów.
