Partia Regionów
Z Wikipedii
| Partia Regionów | |
|---|---|
| Przewodniczący | Wiktor Janukowycz |
| Grafika |  Manifestacja zwolenników Partii Regionów, 2004 |
| Liderzy | Mykoła Azarow, Rinat Achmetow |
| Data założenia | 1997 |
| Ideologia | Regionalizm, Socjalliberalizm |
| Kolor(y) | błękit, biel |
| Strona internetowa | strona oficjalna (ru) |
Ukraina |
|
Ten artykuł jest częścią serii: |
Partia Regionów (ukr. Партія регіонів, PR) – ukraińska partia polityczna.
Została założona w 1997 jako Partia Regionalnego Odrodzenia Ukrainy (ukr. Партія регіонального відродження України, PRVU), na jej czele stanął wówczas Wołodymyr Rybak. Od marca 2001 działa pod obecną nazwą.
W styczniu 1998 w Radzie Najwyższej II kadencji utworzono frakcję PRVU. W odbywających się w tym samym roku wyborach parlamentarnych partia nie przekroczyła progu wyborczego, wprowadzając jednak deputowanych w okręgach jednomandatowych. W 1999 poparła ubiegającego się o reelekcję prezydenta Leonida Kuczmę.
W 2001 na bazie PRVU, do której dołączyła Partia Pracy (ukr. Партія праці, PP) Wałentyna Łandyka, przyjęła nazwę Partia Regionów. Jej przewodniczącym został Mykoła Azarow, którego rok później zmienił Wołodymyr Semynożenko.
W wyborach parlamentarnych PR startowała w ramach bloku Za Jedyną Ukrainę. W Radzie Najwyższej IV kadencji jej frakcja (pod nazwą Regiony Ukrainy) liczyła około 60 deputowanych. W 2003 na jej czele stanął Wiktor Janukowycz, pełniący od kilku miesięcy urząd premiera Ukrainy.
Wraz ze zbliżaniem się wyborów prezydenckich w 2004 program partii zaczął się przesuwać w lewą stronę sceny politycznej. Partia ogłosiła, że wprowadzi rosyjski jako drugi język urzędowy na Ukrainie. Należący do niej premier podniósł świadczenia socjalne. Partia Regionów otrzymała też bezpośrednie wsparcie od prezydenta Rosji Putina, który kilkakrotnie odwiedził osobiście Ukrainę, nakłaniając jej obywateli do poparcia Wiktora Janukowycza i jego partii. Wspierany przez Partię Regionów premier wygrał wybory prezydenckie, ale Sąd Najwyższy Ukrainy uznał, że wyniki drugiej tury zostały sfałszowane, nakazując jej powtórzenie.
Po Pomarańczowej Rewolucji kandydat Partii Regionów przegrał wybory o urząd prezydenta, który przejął Juszczenko. Lider opozycji mianował na premiera Julię Tymoszenko, PR przeszła do opozycji. W tym okresie w programie partii większy nacisk położono na decentralizację Ukrainy. Wiktor Janukowycz zaproponował przekształcenie kraju w federację. Po rozpadzie koalicji i upadku rządu we wrześniu 2005 po początkowych wahaniach regionaliści poparli kandydaturę Jurija Jechanurowa na nowego premiera, nie wchodząc jednocześnie do rządu.
W kampanii przed wyborami w 2006 PR stała się główną siłą opozycyjną wobec "pomarańczowych". Jej działacze zarzucali władzy stosowanie szykan w związku z aresztowaniem Borysa Kołesnikowa, lidera w Doniecku. Kryzys energetyczny wywołany zimą 2006 przez odłączenie gazociągów przez Rosję przyczynił się do wzrostu popularności Partii Regionów postrzeganej jako prokremlowska. Na jej korzyść zadziałała "wojna na górze" pomiędzy liderami Pomarańczowej Rewolucji. W efekcie Partia Regionów 26 marca 2006 zwyciężyła w wyborach do parlamentu, otrzymując 33,12% głosów i 186 mandatów.
4 sierpnia tego roku powstał rząd Wiktora Janukowycza oparty na Partii Regionów, popierany przez socjalistów, komunistów i Naszą Ukrainę, która opuściła koalicję po paru miesiącach.
Po kryzysie politycznym na początku 2007 PR podjęła próbę przejęcia deputowanych BJuT i NU, ostatecznie nie zdołała jednak osiągnąć większości 2/3 w Radzie Najwyższej. Po rozwiązaniu parlamentu PR wystawiła własną listę w przedterminowych wyborach, przyjmując na nią znanych działaczy innych ugrupowań z dawnej większości "kuczmowskiej". Wynik 34,37%, pozwolił zająć pierwsze miejsce (przynosząc 175 mandatów), jednak partia znalazła się w opozycji.
Największe poparcie Partia Regionów otrzymuje na wschodzie oraz południowym wschodzie kraju, zwłaszcza w obwodzie donieckim, gdzie ma ona ponad 700 tys. członków (zgodnie z partyjnymi statystykami).
