Pascal Quignard
Z Wikipedii
Pascal Quignard (ur. 23 kwietnia 1948 w Verneuil-sur-Avre) - francuski pisarz, eseista i tłumacz. Laureat Nagrody Goncourtów z 2002 za książkę Les Ombres Errantes (Błędne cienie).
Pochodzi z rodziny inteligenckiej, jego rodzice byli profesorami filologii klasycznej, ma troje rodzeństwa. Dzieciństwo spędził w Hawrze.
Ukończył filozofię na Uniwersytecie w Nanterre. W 1969 rozpoczął pracę jako lektor w wydawnictwie Gallimard, gdzie stopniowo awansował - w 1976 wszedł w skład komitetu wydawniczego, w 1989 został członkiem dyrekcji wydawnictwa, a rok później objął stanowisko sekretarza generalnego. W Gallimardzie przestał pracować w 1994.
Obok pracy w wydawnictwie Quignard wykładał na Uniwersytetecie w Vincennes i w École pratique des hautes études, oraz zajmował się tłumaczeniami z greki, łaciny i chińskiego. W latach 1990 - 1993 był prezesem Concert des Nations. Gra na wiolonczeli, jest jednym z założycieli Festiwalu Oper Barokowych w Wersalu. Od 1994 poświęcił się wyłącznie pisaniu.
[edytuj] Twórczość (wybór)
- Albucius, P.O.L., 1990, (wyd.pol. Albucjusz, Czytelnik, 2002);
- Tous les matins du monde, Gallimard, 1991, (wyd.pol. Wszystkie poranki świata, Prószyński i S-ka, 1997);
- Le sexe et L'Effroi, Gallimard, 1994, (wyd.pol. Seks i trwoga, Czytelnik, 2002);
- Terrasse à Rome, Gallimard, 2000, (wyd.pol. Taras w Rzymie, Czytelnik, 2001);
- Les ombres errantes (Dernier Royaume, Tome I), Grasset, 2002, (wyd.pol. Błędne cienie, Czytelnik, 2004);
- Sur le jadis (Dernier Royaume, Tome II), Grasset, 2002;
- Abîmes (Dernier Royaume, Tome III), Grasset, 2002;
- Les paradisiaques (Dernier Royaume, Tome IV), Grasset, 2005;
- Sordidissimes (Dernier Royaume, Tome V), Grasset, 2005;
