Pepin Longobardzki
Z Wikipedii
Pepin Longobardzki (Pepin z Italii) urodził sie w kwietniu 781 roku. Trzeci syn Karola Wielkiego i jego żony Hildegardy. Po urodzeniu nosił imię Karlomana, jednakże w 780 roku po wydziedziczeniu Pepina Garbatego otrzymał imię Pepin. W 781 roku został koronowany przez papieża Hadriana I na króla Longobardów.
Jako król Italii prowadził aktywną politykę, zwłaszcza w zakresie ekspansji imperium. W 791 roku dokonał na polecenie ojca inwazji na państwo Awarów. Wkroczył on do doliny Drawy i dokonał najazdu na Panonię, a jego ojciec wkroczył do doliny Dunaju. W 792 roku Karol Wielki udał się do Saksonii by stłumić wybuchła rewoltę, zostawił dowództwo młodemu Pepinowi oraz Erykowi księciu Friulii. Zdobyli oni w czasie tej kampanii dwukrotnie Wielki Ring Awarów. Wziętych zakładników Pepin przesłał ojcu do Akwizgranu.
W 810 roku prowadził długie sześciomiesięczny i nieudane oblężenie Wenecji. On i jego armia spędzili na miejscowych bagnach i mokradłach, co podkopało jego zdrowie. W dniu 8 lipca 810 roku zmarł.
Pepin ożenił się z Bertą córką Wilhelma z Gellony hrabiego Tuluzy. Pepin z tego związku miał pięć córek - Adelajdę, Atalę, Gundradę, Bertę i Tetradę. Pepin miał również nieślubnego syna Bernarda.