Pierre Rémond de Montmort

Z Wikipedii

Pierre Rémond de Montmort (polski odpowiednik imienia – Piotr); (ur. 27 października 1678 w Paryżu, zm. 7 października 1719 tamże) – francuski matematyk. Początkowo nazywał się Piotr Rémond.

Ojciec Rémonda chciał go zmusić do studiowania prawa; wywołało to bunt syna, który opuścił dom i wyjechał do Anglii, a stamtąd do Niemiec. Do Francji powrócił w roku 1699 i, otrzymawszy po ojcu wielki spadek, zakupił posiadłość ziemską i przyjął nazwisko de Montmort. Utrzymywał przyjazne stosunki z kilkoma wybitnymi matematykami, zwłaszcza Mikołajem Bernoullim (I), który pracował z Rémondem podczas wizyt w jego posiadłości. W 1715, podczas ponownej wizyty w Anglii, Piotr De Montmort został wybrany na członka Royal Society, a w 1716 wszedł w skład Francuskiej Akademii Nauk.

De Montmort jest znany ze względu na autorstwo książki o prawdopodobieństwie i grach losowych; książki, która wprowadziła rozważania kombinatoryczne o tzw. nieporządku. On nadał też imię Pascala jego trójkątowi, pisząc o nim Table de M. Pascal pour les combinaisons (tabela Pana Pascala do kombinacji).

Inny obiekt zainteresowań de Montmorta stanowiły różnice skończone. W 1713 ustalił sumę szeregu skończonego n składników postaci:

$na + \frac{n(n-1)}{1\cdot 2} \Delta a + \frac{n(n-1)(n-2)}{1\cdot 2\cdot 3} \Delta^2 a +\cdots,$

gdzie Δ jest operatorem różnicowym w przód; W 1718 twierdzenie to zostało niezależnie odkryte przez Krystiana Goldbacha.

[edytuj] Publikacje

de Montmort, P. R. (1708). Essay d'analyse sur les jeux de hazard. Paris: Jacque Quillau. Seconde Edition, Revue & augmentée de plusieurs Lettres. Paris: Jacque Quillau. 1713.