Pigwowiec japoński
Z Wikipedii
| Pigwowiec japoński | |
 |
|
| Systematyka wg Reveala | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Rosopsida |
| Rząd | różowce |
| Rodzina | różowate |
| Rodzaj | pigwowiec |
| Gatunek | pigwowiec japoński |
| Nazwa systematyczna | |
| Chaenomeles japonica | |
| (Thunb.) Lindl. ex Spach | |
| Synonimy | |
| Cydonia japonica Pers. | |
 Galeria zdjęć i grafik |
|
Pigwowiec japoński (Chaenomeles japonica (Thunb.) Lindl. ex Spach.) – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny różowatych (Rosaceae). Nieprawidłowo bywa czasami nazywany pigwą japońską. Pochodzi z Japonii i Chin. Nazwa rodzajowa Chaenomeles związana jest z anatomią owocu. Pochodzi od gr. chainein (dzielić, otwierać się) i gr. mèlon (jabłko). W Polsce jest uprawiany
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Kolczasty krzew o wysokości 1-2 m. Młode pędy nagie. Ma szeroko rozpostarte na boki gałęzie.
- Liście
- Odwrotnie jajowate lub łopatkowate, długości do 5 cm, ostro piłkowane z dużymi przylistkami.
- Kwiaty
- Liczne 5-działkowe i 5-płatkowe, łososioworóżowe lub pomarańczowoczerwonawe z licznymi pręcikami i 1 słupkiem powstałym ze zrośnięcia pięciu owocolistków.
- Owoce
- Owoce pozorne, pachnące i jadalne, po dojrzeniu koloru jasnożółtego, czasami czerwono nakrapiane. Dojrzewają w październiku.
[edytuj] Systematyka i zmienność
- Pozycja gatunku w systemie Reveala
Gromada okrytonasienne, klasa Rosopsida, podklasa różowe, nadrząd Rosanae Takht., rząd różowce, podrząd Rosineae Rchb., rodzina różowate, rodzaj pigwowiec[1]
- Zmienność
- Często tworzy mieszańca z pigwowcem chińskim (jest to pigwowiec pośredni Ch. x superba (Frahm)Rehder.)[2].
[edytuj] Zastosowanie
- Sztuka kulinarna: owoce są bardzo twarde i mają smak kwaskowaty. W stanie surowym nie nadają się do spożycia. Nadają się natomiast jako dodatek do herbaty i na przetwory: dżemy, galaretki. Można je łączyć w przetworach z innymi owocami, np. jabłkami lub aronią. Mają dużo pektyn, witaminy C, a także kwasy organiczne, barwniki i sole mineralne. [3]
- Roślina ozdobna . W Europie nieco zapomniany krzew ozdobny. Wczesną wiosną obficie i efektownie zakwita, czasami powtórnie zakwita jesienią. W uprawie często spotykany w odmianie karłowatej (C.j. var alpina). Istnieją iodmiany o różnych barwach kwiatów; od pomarańczowej, poprzez różową do czerwonej. Nie ma specjalnych wymagań co d ogleby i jest odporny na mróz. Należy przycinać nadmiernie rozrastające się na boki pędy.
Przypisy
- ↑ Reveal James L. System of Classification. PBIO 250 Lecture Notes: Plant Taxonomy. Department of Plant Biology, University of Maryland, 1999 Pozycja systematyczna pigwowca japońskiego wg Reveala. [dostęp 17 marca 2007].
- ↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- ↑ Niedoceniane owoce. [dostęp 18 stycznia 2008 r.].
[edytuj] Bibliografia
- A. i J. (red.) Szweykowscy: Słownik botaniczny. Warszawa: 2003. ISBN 83-214-1305-6.
- Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
- Pigwowiec w odmianach. [dostęp 18 stycznia 2008 r.].
