Pistolet maszynowy Villar-Perosa
Z Wikipedii
| Villar-Perosa | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | Włochy |
| Producent | Officini de Villar Perosa |
| Rodzaj | pistolet maszynowy |
| Historia | |
| Produkcja seryjna | 1914-18 - ? |
| Dane techniczne | |
| Kaliber | 9 mm |
| Nabój | 9 mm Glisenti |
| Magazynek | pudełkowy 25 lub 50 nab. |
| Wymiary | |
| Długość | 533 |
| Długość lufy | 320 mm |
| Masa | |
| broni | 6,5 kg |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku | 320 m/s |
| Szybkostrzelność teoretyczna | 1200-1500 strz/min (na jedną lufę) |
| Zasięg skuteczny | 120 m |
Pistolet maszynowy Villar-Perosa, VP, Pistole Mitragliatrice Vilar Perosa M15, włoski podwójnie sprzężony pistolet maszynowy opatentowany w w 1914 przez majora Bethela Abiela Revelliego. Broń ta była początkowo używana jako lotniczy karabin maszynowy ale w późniejszym okresie czasu przeszła na wyposażenie armii gdzie była używana w roli "karabinu szturmowego" z racji bardzo wysokiej szybkostrzelności 3000 strzałów na minutę (1500 z jednej lufy). Villar-Perosa uważany jest za pierwszy pistolet maszynowy.
Revelli otrzymał patent na zaprojektowany przez siebie pistolet 8 kwietnia 1914 i sprzedał go firmie Villar-Persosa która rozpoczęła seryjną produkcję tej broni. Zaprojektowana przez Revellego broń nie była konstrukcją oryginalną, ale pomniejszoną wersją cekaemu SIA skonstruowanego przez Giovanniego Agnellego (był to jeden z kilku przypadków skopiowania przez Revellego opatentowanej konstrukcji)[1]. W początkowym okresie pistolet maszynowy używany był jako broń pokładowa ówczesnych samolotów ale pistoletowe pociski nie miały wystarczająco dużej energii kinetycznej aby skutecznie uszkodzić samoloty przeciwnika i rolę pistoletów maszynowych tego typu przejęły bardziej nadające się do tego karabiny maszynowe, a VP zostały przekazane armii jako broń piechoty. Pierwsze pistolety maszynowe tego typu trafiły do oddziałów w maju 1916, początkowo używane były jako broń typowo obronna - zostały zamocowane na ciężkich podstawach z tarczą, a do obsługi jednego pistoletu maszynowego wyznaczono aż 14 osób. VP używany był na poziomie kompanijnym - każdy batalion miał na stanie jeden pistolet maszynowy tego typu. Broń ta została po raz pierwszy użyta bojowo w dwunastej bitwie nad Isonzo. W późniejszym okresie I wojny światowej pistolety maszynowe tego typu były używane w roli ofensywnej - w tej formie używane były już bez tarczy pancernej i podstawy. W 1918 większość VP została przebudowana na pistolet maszynowy Beretta M1918.
[edytuj] Bibliografia
- Roger Ford, The World's Great Machine Guns, ISBN 1-84509-161-2[2]
- Villar Perosa 9mm MOD.15 SMG(en)
[edytuj] Przypisy
- ↑ *Trzaskała, Bogusław. Zamek półswobodny. Część II. Broń i Amunicja. 2007, Nr. 4, 27-30. ISSN 1644-339x.
- ↑ Polskie wydanie:Roger Ford, Artur (tł.) Bilski, Jerzy (tł.) Majszczyk: Historia broni maszynowej od roku 1860 do czasów współczesnych. Warszawa: Bellona, 1999. ISBN 83-11-08977-9.
