Porter bałtycki
Z Wikipedii
Porter bałtycki – ciemne, bardzo mocne i treściwe piwo dolnej fermentacji o ciemnowiśniowej barwie pod światło, warzone z kombinacji słodów jasnych i ciemnych.
Charakteryzuje się smakiem palonego ziarna, połączonym z nutami kawowymi, karmelowymi i suszonych owoców. Poza nazwą ma niewiele wspólnego z porterem angielskim. Porter bałtycki wykształcił się z imperial stouta – mocnej odmiany stouta eksportowanej w rejon Morza Bałtyckiego na przełomie XVIII i XIX wieku. Gdy zaprzestano eksportu, miejscowej ludności brakowało mocnego, rozgrzewającego piwa. Zaczęto więc na miejscu warzyć piwo na wzór imperial stouta. Dlaczego nazwano je porterem – nie wiadomo. Polskie portery charakteryzują się zawartością ekstraktu słodowego od 18% do 22% oraz od 8% do 9,5% alkoholu, jednak w innych krajach spotyka się portery słabsze.
Większość dużych i znanych browarów porzuciła produkcję porterów – pozostał jedynie Żywiec Porter warzony w Browarze Zamkowym w Cieszynie oraz Okocim Porter, który w całości trafia do USA. Portery warzy jednak kilka mniejszych browarów: BOSS z Witnicy, Brok z Koszalina, Browar Ciechanów, Fortuna z Miłosławia koło Wrześni, Strzelec z Jędrzejowa, Krajan z Nakła nad Notecią, Browary Łódzkie (przez koneserów Porter Łódzki jest uznawany za najlepszy w Polsce), Staropolski ze Zduńskiej Woli oraz Browar Amber (od roku 2008).
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Bibliografia
- Przewodnik piwosza, p. red. K. Żywczak, Warszawa 2002, Wyd. Pascal, s. 65-66, ISBN 83-7304-030-7
