Potok Chochołowski
Z Wikipedii
Potok Chochołowski – potok płynący w Tatrach dnem Doliny Chochołowskiej. W obrębie Siwej Polany zmienia on nazwę na Siwą Wodę. Razem z Kirową Wodą stanowią główne tatrzańskie dopływy Czarnego Dunajca.
Jego źródła znajdują się na zboczach Wołowca na wysokości ok 1540 m n.p.m. Długość potoku wynosi 8,86 km. Łączy się Kirową Wodą na wysokości 925 m n.p.m. Średni przepływ wynosi 1200 l/s, średni spadek 6,47%. Wpada do niego wiele mniejszych dopływów, z których największe to: Jarząbczy Potok, Starorobociański i Bobrowiecki Potok.
Na swojej trasie potok przepływa przez wszystkie rodzaje skał budujących Dolinę Chochołowską. W górnej jej części (Dolina Chochołowska Wyżnia) jego dno zbudowane jest z twardych skał metamorficznych i krystalicznych. Tutaj wpływ potoku na rzeźbę terenu jest niewielki – doliny ukształtowane zostały głównie przez lodowiec. Poniżej Chochołowskiej Polany potok płynie miękkimi skałami osadowymi – wapieniami i dolomitami. W tych właśnie skałach wapiennych potok wyrzeźbił głęboki wąwóz i liczne podziemne koryta i szczeliny, do których wpływa woda. Skutkiem tych zjawisk krasowych są liczne ponory, czyli miejsca, gdzie potok gubi wodę, a następnie wypływa ona w innym miejscu poniżej. To tracenie wody jest znaczne, w niektórych latach przy długotrwałych okresach bezdeszczowych zdarza się, że na niektórych odcinkach cały potok zanika. Największy wypływ wody znajduje się w Wywierzysku Chochołowskim.
Woda z Chochołowskiego Potoku jest bardzo czysta bakteriologicznie i chemicznie. Potok dzięki silnemu napowietrzeniu ma również duże zdolności do samooczyszczania się. Dno potoku jest wybitnie kamieniste.
[edytuj] Bibliografia
- Zofia Radwańska-Paryska: Wielka Encyklopedia Tatrzańska. Poronin: Wyd. Górskie, 1995. ISBN 83-7104-009-1.
- Józef Nyka: Tatry polskie. Przewodnik. Wyd. XIII. Latchorzew: Wyd. Trawers, 2003. ISBN 83-915859-1-3.
- Władysław Szafer: Tatrzański Park Narodowy. Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.
