Powstanie Spartakusa

Z Wikipedii

Powstanie Spartakusa (73-71 p.n.e.) było największym powstaniem przeciwko Rzymowi w I w. p.n.e. W ciągu dwóch lat siły Spartakusa, składające się z tysięcy niewolników, gladiatorów i biednych wieśniakow, wznieciły powstanie na terenie niemalże całej Italii. Kres powstaniu położyły nieporozumienia w szeregach przywódców powstania oraz krwawa bitwa pod Silarusem, w której zginął Spartakus.

[edytuj] Przyczyny i przebieg powstania

Do przyczyn powstania można zaliczyć dwie zasadnicze kwestie:

wyzysk niewolników w latyfundiach
pozycja społeczna gladiatorów

Powstania wybuchały już wcześniej, ale były szybko tłumione przez armię rzymską. Tym razem jednak siły powstańców miały być potężniejsze od niezwyciężonej armii Rzymu. Spartakus, z pochodzenia Trak, zawiązał spisek w Kapui. Na początku, wraz ze swoimi towarzyszami, ukrywali się na zboczach Wezuwiusza, skąd dokonywali napadów rabunkowych i walk z armią rzymską. Powodzenie w tych walkach doprowadziło do rozszerzenia powstania na Kampanię i Lukanię. Istotnym problemem był brak jedności w armii niewolników. W roku 72 p.n.e. odłączone plemiona celtycko-germańskie, pod dowódctwem Kriksosa, zostały rozbite pod Apulią.

Jednak Spartakus rozbił w tym czasie obie armie konsularne. Udał się na północ, gdzie chciał opuścić Italię, jednak przekonano go, żeby zawrócił. Postanowił więc połączyć się z oddziałami na Sycylii, jednak korsarze nie dostarczyli obiecanych wcześniej statków. W międzyczasie Rzym zebrał armię pod przywództwem Krassusa i ostatecznie rozgromił Spartakusa pod Silarus. Od tej pory rola niewolników w państwie rzymskim zaczęła się stopniowo zmniejszać.

Ku przestrodze, ukrzyżowano wzdłuż głównej drogi prowadzącej do Rzymu około sześć tysięcy niewolników, którzy zdołali przeżyć atak wojsk Krassusa.

Powstanie to zostało zekranizowane w filmie: Spartakus.

[edytuj] Najważniejsze bitwy podczas powstania Spartakusa 73-71 p.n.e.

73 p.n.e. – bitwa pod Wezuwiuszem
72 p.n.e. – bitwa pod górą Garganus
- zwycięstwo Rzymian pod wodzą Lucjusza Gelliusza nad siłami 30 tys. powstańców pod wodzą Kriksosa (poniósł śmierć)
72 p.n.e. – bitwa pod Camalatrum
- zwycięstwo Rzymian pod wodzą Marka Krassusa nad powstańcami Kannisusa
72 p.n.e. – bitwa pod Mons Cantenna
- siły rzymskie, pod wodzą Marka Krassusa, pobiły powstańców pod wodzą Castusa i Cannicusa (obaj przywódcy ponieśli śmierć w bitwie)
72 p.n.e. - bitwa pod Mutynią
- zwycięstwo sił Spartakusa nad wojskami rzymskimi pod wodzą Kassjusza
71 p.n.e. – bitwa pod Petelią
- zwycięstwo powstańców pod wodzą Spartakusa nad Rzymianami
71 p.n.e. – bitwa nad Silarus
- bitwa nad rzeką Silarus - śmierć Spartakusa

Literatura

Géza Alföldy: Römische Sozialgeschichte. 3. Auflage, Steiner, Wiesbaden 1984, ISBN 3-515-04057-9 (Wissenschaftliche Paperbacks Sozial- und Wirtschaftsgeschichte, 8).