Pozwolenie zintegrowane
Z Wikipedii
Pozwolenia zintegrowane zostały wprowadzone do prawa unijnego Dyrektywą Unii Europejskiej nr 96/61/WE zwaną Dyrektywą IPPC (z ang. Integrated Pollution Prevention and Control, pol. – zintegrowanego zapobiegania i ograniczania zanieczyszczeń) wydaną w 1996 roku, natomiast do prawa polskiego zostały transportowane ustawą z dnia 27 kwietnia Prawo Ochrony Środowiska (Dz. U. Nr 62 poz.627). Pozwolenie zintegrowane, które w zasadzie jest pewną formą licencji na prowadzenie działalności przemysłowej uzyskiwaną dla instalacji przemysłowych, ma zastępować cząstkowe pozwolenia środowiskowe obowiązujące dotychczas, obejmując swym zakresem wszystkie oddziaływania na środowisko określane w pozwoleniach cząstkowych oraz ich wzajemne powiązania.
Wniosek o wydanie pozwolenia zintegrowanego powinien podkreślać całościowe podejście zakładu do ochrony środowiska realizowane m. in. poprzez zastosowanie najlepszej dostępnej techniki (ang. best available technic – BAT) tj. najbardziej efektywnej techniki w osiąganiu wysokiego ogólnego poziomu ochrony środowiska jako całości, o takim stopniu rozwoju, który umożliwia jej praktyczne zastosowanie z uwzględnieniem warunków ekonomicznych i technicznych oraz rachunku kosztów inwestycyjnych i korzyści dla środowiska, a którą to technikę prowadzący daną instalację może uzyskać – i wdrożyć.