Próba Unterbergera
Z Wikipedii
Próba Unterbergera (ang. Unterberger's test) – próba, stosowana w otolaryngologii i neurologii do oceny w badaniu przedmiotowym sprawności postawy i chodu pacjenta. Określana jest jako dynamiczna próba Romberga. Podczas testu pacjent zamyka oczy i maszeruje w miejscu, podnosząc wysoko kolana i trzymając ręce prosto wyciągnięte przed siebie. Jeśli pacjent ma jednostronne wypadnięcie czynności błędnika, chodząc będzie obracał się wokół własnej osi.
O patologii świadczy zwrot ciała w marszu powyżej 10°. Test był określany jako nieprzydatny do oceny zaburzeń równowagi pochodzenia móżdżkowego[1]. Próbę opisał austriacki otorynolaryngolog Siegfried Unterberger (1893-1978) w 1940 roku[2] i popularna jest ona dziś zwłaszcza w krajach niemieckojęzycznych (niem. Unterberger-Versuch, Unterberger Tretversuch).
Przypisy
- ↑ Kuipers-Upmeijer J, Oosterhuis HJ. [Unterberger's test not useful in testing of vesitibular function]. Ned Tijdschr Geneeskd. 138, 3, 136-9. 1994. PMID 8295639.
- ↑ Unterberger S: Vestibularisgrenzgebiet der Otiatrie und Neurologie. Fortschritte der Neurologie, Psychiatrie und ihrer Grenzgebiete, 1940, 12: 329-348.
[edytuj] Bibliografia
- Zawroty głowy, i zaburzenia równowagi - przyczyny, diagnostyka, leczenie. W: Katarzyna Pierchała: Otorynolaryngologia praktyczna. Podręcznik dla studentów i lekarzy. Tom I. Grzegorz Janczewski (red.). Gdańsk: Via Medica, 2007, s. 44. ISBN 978-83-60072-75-2.
- Choroby układu nerwowego. Wojciech Kozubski, Paweł P. Liberski (red.). Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2004, s. 651. ISBN 83-200-2636-9.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Unterberger's test w bazie Who Named It
