Prozelityzm
Z Wikipedii
Prozelityzm (gr. prosēlytos obcy, przybysz) - nawracanie innych na swoją wiarę.
Spis treści |
[edytuj] Geneza pojęcia
Pierwotnie, w Biblii, pojęcia tego używano w odniesieniu do poganina nawróconego na judaizm. Działalność misyjna i prozelityzm były jeszcze do niedawna pojęciami w zasadzie równoważnymi.
[edytuj] Ujęcie negatywne
We współczesnym dialogu ekumenicznym, termin ten nabrał negatywnego, na poły politycznego znaczenia w odniesieniu do działalności chrześcijan, mającej na celu pozyskanie wyznawców z innych wspólnot chrześcijańskich poprzez przekupstwo, zastraszenie czy zewnętrzny przymus.
[edytuj] U prawosławnych
Problem prozelityzmu jest szczególnie często podnoszony przez chrześcijan prawosławnych - oskarżenia o prozelityzm padają zwłaszcza ze strony rosyjskiej cerkwi prawosławnej. Problem ten pojawia się również we wzajemnych relacjach innych wyznań[1].
[edytuj] Ujęcie pozytywne
W wydanej 14 grudnia 2007 przez Kongregację Nauki Wiary "Nocie doktrynalnej na temat niektórych aspektów ewangelizacji" mówi się, że prozelityzm rozumiany jako niezdrowy przymus do zmiany wyznania jest czymś, co nie powinno mieć miejsca w chrześcijańskiej ewangelizacji. Jednak nie można mówić o prozelityzmie (w negatywnym tego słowa znaczeniu), gdy "chrześcijan niekatolik, z przyczyn sumienia i przekonany o prawdzie katolickiej, prosi o wejście w pełną jedność z Kościołem katolickim"[2]. Pochwala się za to prozelityzm oparty na wzajemnym dialogu i dążeniu do prawdy.
[edytuj] Przypisy
- ↑ Por. adhortacja Jana Pawła II: Ecclesia in Europa, pkt.32
- ↑ Nota doktrynalna na temat niektórych aspektów ewangelizacji
