Prozopagnozja
Z Wikipedii
Prozopagnozja (agnozja twarzy, z gr. πρόσωπον = "twarz" + αγνωσία = "niewiedza") – zaburzenie powstałe na skutek uszkodzenia tkanki mózgowej, polegające na braku rozpoznawania twarzy znajomych lub widzianych już osób.
Przyczyną prozopagnozji jest nieprawidłowe funkcjonowanie tych obszarów mózgu, które odpowiadają za porównywanie obrazów aktualnie oglądanych z tymi, które widzieliśmy i zapamietali wcześniej. Liczne badania wskazują na to, że zaburzenie to jest powiązane z korą wzrokową prawej półkuli mózgu. Większość badań dowodzi, że zaburzenie to spowodowane jest lezjami obustronnymi lub lezjami jednostronnymi w połączeniu z uszkodzeniem ciała modzelowatego. Przypuszczalne miejsce uszkodzenia powodującego prozopagnozję: powierzchnia przyśrodkowa na styku płata potylicznego i zakrętu hipokampa.
Na podstawie analizy tekstów Seneki czy Teukidydesa można przypuszczać, że tzw. ślepota twarzy znana była już w starożytności. Jako pierwszy współcześnie jej objawy opisał naukowo w 1947 r. niemiecki neurolog Joachim Bodamer. Podobnie jak starożytni przypuszczał on, że jej przyczyną są uszkodzenia mózgu na skutek urazu mechanicznego lub udaru. Najnowsze badania sugerują jednak, że choroba może być dziedziczna, a wywołuje ją mutacja w jednym tylko genie. Osoby chore na prozopagnozję generalnie nie mają kłopotów ze wzrokiem ani z zapamiętywaniem innych faktów. Zwykle rozróżniają też poszczególne części twarzy, ale ich kształt i położenie u wszystkich ludzi wydaje się im jednakowe. Szacuje się, że na prozopagnozję o różnym nasileniu może cierpieć nawet do 2% populacji ludzkiej.
Zaburzenie to jest jednym z rodzajów agnozji.
Choroba ta została rozpowszechniona wśród wielu niepoinformowanych o niej ludzi dzięki polskiemu filmowi pt. "Vinci", w którym jeden z bohaterów cierpiał na tę przypadłość nie rozpoznając nawet własnych dzieci.
