Quilombo dos Palmares
Z Wikipedii
Quilombo dos Palmares - państwo zbiegłych niewolników w Brazylii (koniec XVI wieku - 1694).
Początki Quilombo dos Palmares sięgają jeszcze XVI wieku. Quilombo powstało na górzystych terenach porośniętych gęstym lasem palmowym. Były to rejony trudno dostępne, ciemne, wilgotne i zamieszkane przez dzikie zwierzęta. Na tym właśnie terenie, rozciągającym się na przestrzeni trzystu pięćdziesięciu kilometrów z południa na północ, a obecnie leżącym na granicy prowincji Pernambuco i Alagoas, powstała sieć przynajmniej jedenastu osad zamieszkanych przede wszystkim przez zbiegłych niewolników, ale także wszelkich innych wyrzutków systemu kolonialnego.
Według najwcześniejszych przekazów, były to wsie otoczone drewnianymi palisadami. Osada taka miała od jednej do czterech ulic. Domy były drewniane, kryte liśćmi palmowymi. W centrum wioski na placu znajdowały się kaplica, dom rady i studnia.
Każda z osad posiadała swego wodza i radę wioski. Trudniejsze decyzje były podejmowane przez zgromadzenie wszystkich dorosłych mieszkańców. Prawa były rygorystyczne i przewidywały karę śmierci za kradzież, zabójstwo, zdradę i dezercję. Mówiono mieszanką portugalskiego, języków afrykańskich i indiańskich. Wyznawana religia łączyła elementy chrześcijaństwa i rytuałów afrykańskich. Chrześcijaństwo i język portugalski spełniały funkcje unifikacyjne dla społeczności stanowiącej zlepek różnych kultur i często zupełnie obcych sobie plemion afrykańskich.
Ludność Quilombo żyła z rolnictwa. Uprawiano kukurydzę, maniok, fasolę, trzcinę cukrową, warzywa strączkowe i owoce. Wśród mieszkańców byli też rzemieślnicy, zajmujący się wyrobem narzędzi i broni. Prowadzono ożywioną wymianę handlową. Portugalczycy chętnie zaopatrywali Quilombo w uzbrojenie, z czego czerpali pokaźne zyski. Według niektórych źródeł w okresie największego rozkwitu rejon Palmares zamieszkiwało około 30 tysięcy osób.
Zobacz też: Zumbi.
