Radiostacja R-110
Z Wikipedii
Radiostacja R-110 – krótkofalowa, nadawczo-odbiorcza radiostacja dużej mocy. na 5 lub 3 samochodach Ził-157, eksploatowana w Wojsku Polskim.
Była sprzętem wyprodukowanym po wojnie w ZSRR zakupionym na potrzeby jednostek wojsk łączności, jednostek wojsk radiotechnicznych i stacjonarnych centrów nadawczych.
Wersje radiostacji:
- R-110 – wersja na 5 samochodach ZIŁ-157,
- R-110M – wersja na 3 samochodach ZIŁ-157,
- R-110M2 – wersja na 3 samochodach ZIŁ-157 z unowocześnionym sprzętem.
Spis treści |
[edytuj] Przeznaczenie
Radiostacja przeznaczona była do utrzymywania łączności fonicznej lub telegraficznej (ręcznej i dalekopisowej) na bardzo duże odległości do 8000 km.
W latach 60.-90. zabezpieczała łączność ze Sztabem Zjednoczonych Sił Układu Warszawskiego początkowo ze stacjonarnych centrów radiowych. Od końca lat 70. treningi łączności głównie z Flotą Bałtycką (Kaliningrad) prowadziły radiostacje R-110 z 2 Brygady Łączności.
W ramach tworzonej Polskiej Stacji Antarktycznej w 1977 roku, w celu zabezpieczenia łączności z krajem, z pierwszą grupą naukowców popłyną tam nadajnik radiostacji R-110 (reszta urządzeń była jeszcze poufna) z wojskowymi operatorami.
Dla zabezpieczenia łączności Polskiej Misji ONZ w Egipcie w 1973 roku wysłana tam została kompletna radiostacja R-110M z 1 Pułku Łączności w Wałczu. Radiostacji tej używała też Polska Misja ONZ w Wietnamie.
W wojskach radiotechnicznych (pułki zakłóceń radiowych) nadajnik WJAZ-M2 był bardzo skutecznym urządzeniem (był do tego przystosowany). W okresie tzw. "zimnej wojny" tuż za naszymi wschodnimi granicami, nadajniki takie pracowały zakłócając "Radio Wolna Europa" z antenami ukierunkowanymi na Polskę i Czechosłowację.
[edytuj] Foto galeria R-110
 Samochód nadawczy i zasilania radiostacji R-110M. |
 Nadajnik WJAZ radiostacji R-110M. |
 Maszt anteny nadawczej radiostacji R-110M. |
 Główny stojak komutacyjny wozu odbiorczego. |
[edytuj] Ukompletowanie
- wersja R-110 na 5 samochodach:
- samochód odbiorczy (odbiorniki, stojak sterowania i łączności oraz zespoły spalinowe)
- samochód anten odbiorczych (dipol odbiorczy, antena rombowa, anteny fali bieżącej)
- samochód nadawczy (nadajnik, część osprzętu antenowego, stojak serowania)
- samochód zasilania (zespół spalinowo-elektryczny, zapasowe zbiorniki paliwa)
- samochód anten nadawczych (dipole nadawcze, antena "V", antena rombowa)
- wersja R-110M na 3 samochodach:
- samochód odbiorczy:
- odbiornik BERYL-2 2 szt.
- odbiornik R-250M
- stojak sterownia
- radiolinia R-403ŁM
- dalekopis taśmowy STA-2MF 2 szt.
- klucz automatyczny Morse'a R-010
- radiostacja UKF R-105M
- zespół spalinowo-elektryczny AB-4-T/230 2 szt.
- maszt antenowy składany 12 m 2 szt.
- maszt antenowy składany 12 m (do radiolinii)
- anteny odbiorcze
- kable zasilania i manipulacyjne
- fidery antenowe
- ogrzewacz benzynowy R-030
- samochód nadawczy:
- nadajnik radiostacji WJAZ-M2
- stojak sterowania
- radiolinia R-403ŁM
- radiostacja UKF R-105M
- maszt antenowy składany 12 m
- maszt antenowy składany 12 m (do radiolinii)
- maszt antenowy składany 22,5 m z systemem podnoszenia za pomocą reji
- anteny nadawcze i fidery
- ogrzewacz benzynowy R-030
- samochód zasilania:
- zespół spalinowo-elektryczny AD-30-T/400 z wysokoprężnym silnikiem JAZ
- zespół spalinowo-elektryczny AB-1-O/230
- radiostacja UKF R-105M
- ogrzewacz benzynowy R-030
- samochód odbiorczy:
- wersja R-110M2 na 3 samochodach:
Mankamentem radiolinii R-403ŁM był jej zakres roboczy w paśmie stosowanej w Polsce radiofonii FM (67-73 MHz). W wersji tej wyprodukowanej już w latach 1975-76 przestarzałą radiolinię, w wozach nadaczym i odbiorczym zamieniono na, pracującą już w paśmie decymetrowym – radiolinię R-405D. Ponadto po zmianach konstrukcyjnych stojaków sterowania dodano do nich: dwutorowe urządzenia telefoniczne P-309 i czterokanałowe urządzenia telegrafii wielokrotnej P-318-4 z przystawkami dalekopisowymi i urządzeniem rozówniczym UTTP. Usprawniło to system sterowania nadajnika dając do dyspozycji operatorów 4 2-torowe kanały telegraficzne. Dało to nowe możliwości: załączenie wysokiego napięcia nadajnika zdalne-z wozu odbiorczego, sygnalizację promieniowania nadajnika w wozie odbiorczym i sterowanie dodatkowego nadajnika np. R-102MZ rozwiniętego obok nadajnika R-110M2.
Z uwagi na posiadanie 2 odbiorników BERYL-2, przy zastosowaniu 2 anten fali bieżącej odpowiednio rozstawionych w terenie, w radiostacji była możliwość realizacji tzw. "odbioru zbiorczego" uniezależniającego od zaników odbioru występujących na falach krótkich.
[edytuj] DANE TAKTYCZNO-TECHNICZNE
[edytuj] Zakres częstotliwości
- nadajnika: 1,5 – 30 MHz
- odbiornika BERYL-2 1 – 30 MHz
- odbiornika R-250M1 1,5 = 25,5 MHz
[edytuj] Sterowanie nadajnika
- po 5 parowym kablu manipulacyjnym
- w kanałach radiolinii do 20 km
- poprzez inne środki (aparatownie zdalnego sterowania -AZS)
- poprzez 1 lub 2 parowy kabel (w R-110M2 dzięki zastosowaniu urządzeń P-309 i P318-4)
[edytuj] Źródła sterowania
- ręczny lub automatyczny klucz telegraficzny z wozu odbiorczego
- kluczem telegraficznym lub z mikrofonu z wozu nadawczego (w ramach sprawdzenia)
- praca z mikrofonu z wozu odbiorczego lub zewnętrznej aparatowni
- praca dalekopisem z wozu odbiorczego lub zewnętrznej aparatowni
- praca z zewnętrznej telegraficznej aparatowni utajniającej
[edytuj] Moc nadajnika
- emisje telegraficzne 5000 W (A1, F1, F6)
- praca telefoniczna do 3500 W (A3)
- pobór mocy do 25 kW
[edytuj] Emisje
- manipulacja amplitudy A1
- manipulacje częstotliwości F1-125, 250 i 500 Hz
- dwukanałowa manipulacje częstotliwości F6-250 Hz
- modulacja amplitudy A3 (dwuwstęgowa)
[edytuj] Anteny radiostacji
- nadawcze:
- antena awaryjna (parasol na maszcie 12 m)
- antena typu "V" 2x156 m na maszcie 22,5 m)
- odbiorcze:
- dipol symetryczny 2x20 m
- skośny promień
- anteny fali bieżącej 250 m, 2 komplety
