Radiostacja R-118
Z Wikipedii
Radiostacja R-118 – krótkofalowa, nadawczo-odbiorcza radiostacja średniej mocy, na samochodzie Star-660, eksploatowana w Wojsku Polskim do 1990 roku.
Była sprzętem wyprodukowanym po wojnie w ZSRR produkowanym na potrzeby jednostek wojsk łączności Układu warszawskiego.
Wersje radiostacji:
- R-118 – wersja zwykła na samochodach Star-66,
- R-118MZ – z sukcesywną modernizacją aparatury,
- R-118BM-Z – wersja z przystawkami RPT i PZS,
- R-102K – wersja unowocześniona.
Spis treści |
[edytuj] PRZEZNACZENIE
Radiostacja przeznaczona była do utrzymywania łączności fonicznej lub telegraficznej (ręcznej i dalekopisowej) do 200 km lub podczas ruchu. W latach 70.-80. były już wypierane przez radiostacje R-140 i jedynie pozostawały jeszcze w wojskach chemicznych i jednostkach saperskich.
Wersje starsze radiostacji były wyposażone w odbiornik podstawowy MOLIBDEN o nieco węższym zakresie odbieranych fal jak odbiornik AMUR-2. Nie posiadały one jeszcze przystawek: przystawki zdalnego sterowania PZS i radiowego pulpitu telegrafisty RPT. Wyposażone były też we wcześniejszy dalekopis rosyjski ST-35.
[edytuj] UKOMPLETOWANIE
Wersja R-118BM-Z:
- odbiornik zasadniczy AMUR-2
- odbiornik dodatkowy R-311
- pulpit radiostacji
- radiostacja UKF R-105DM
- wzmacniacz mocy UM (do R-105)
- przystawka zdalnego sterowania PZS
- radiowy pulpit telegraficzny RPT
- dalekopis taśmowy DALIBOR-302
- zespół spalinowo-elektryczny PAB-2-1/230 – 2 szt.
- maszt składany 12 m – 2 szt.
- maszt 10 m do anteny radiostacji R-105
Radiostacje R-118 były sprzętem w którym przewidywano jeszcze odpoczynek załogi. Posiadała ona schowek-skrzynię (tapicerowaną) z podnoszonym zagłówkiem. Podniesione oparcie i przypięte do uchwytów w suficie dawało drugie posłanie, a pod sufitem zamocowane były haki do podwieszenia brezentowego hamaku. W nowym sprzęcie R-140, R137 już takich udogodnień nie było – cała przestrzeń zajęta była przez aparaturę.
Wersje starsze radiostacji były jeszcze wyposażone w odbiornik podstawowy MOLIBDEN o nieco węższym zakresie odbieranych fal jak odbiornik AMUR-2. Nie posiadały one jeszcze przystawek: przystawki zdalnego sterowania PZS i radiowego pulpitu telegrafisty RPT. Wyposażone były też we wcześniejszy dalekopis rosyjski ST-35.
W wersji R-118K – na dachu nadwozia zamocowano antenę magnetyczną. Spełniała ona podobną funkcję jak antena promieniowania pionowego APP w starszych wersjach radiostacji R-140. W celu umożliwienia współpracy z nowym sprzętem dokonano modernizacji odbiorników AMUR-2, dodając w nim bloki odbiorcze dla emisji jednowstęgowej w górnej wstędze. Jednak do odbioru tych sygnałów nowe radiostacje musiały nadawać emisją jednowstęgową z zachowanym dużym poziomem fali nośnej (A3A-GW lub A3H-GW). W celu współpracy nadajnika z nową anteną zastosowano specjalny blok – sprzęgacz nadawczy SN i dla zapewnienia odbioru – sprzęgacz odbiorczy SO.
[edytuj] FOTO GALERIA
 Wnętrze radiostacji. |
 Stanowisko dalekopisowe. |
 Widok od tyłu. |
 Stanowisko dowódcy radiostacji. |
[edytuj] DANE TAKTYCZNO-TECHNICZNE
[edytuj] Rodzaje pracy
- praca kluczem telegraficznym
- praca telefoniczna z radiostacji lub z zewnętrznej aparatowni
- praca telefoniczna z zewnętrznego polowego aparatu telefonicznego (np. TAI-43MR)
- praca kluczem podłączonym do tego aparatu
- praca dalekopisem własnym lub zewnętrznej aparatowni (przez RPT)
- praca kluczem lub dalekopisem z innej aparatowni za pośrednictwem przystawki PZS w kanale UKF radiostacji R-105DM.
W sumie radiostacja R-118BM-Z biła wszelkie rekordy w możliwych wariantach pracy. Instrukcja i tabela przełączników wymieniała ich około siedemdziesięciu!
[edytuj] Zakres częstotliwości
- nadajnika: 1,0 – 7,5 MHz
- odbiornika AMUR-2 1,0 – 8,0 MHz
- odbiornika R-311 1,0 – 15,0 MHz
Źródłem sygnału nadajnika był wzbudnik WD-11. Częstotliwość wzbudnika ustawiana była przełącznikami generatorów kwarcowych według specjalnej tabeli strojenia. Stabilność częstotliwości nadajnika była rzędu 1x10-6 Hz/Hz.
[edytuj] Moc nadajnika
- emisje telegraficzne 70 W (manipulacja amplitudy i częstotliwości)
- praca telefoniczna do 50 W (modulacja amplitudy)
- pobór mocy do 1,5 kW
[edytuj] Zasilanie
- zespół spalinowo-elektryczny PAB-2-1/230
- sieć stacjonarna 220 V 50 Hz
[edytuj] Emisje
- manipulacja amplitudy A1
- manipulacje częstotliwości F1-125, 250 i 500 Hz
- dwukanałowa manipulacja częstotliwości F6-250 Hz
- modulacja amplitudy A3 (dwuwstęgowa)
- praca uniwersalna – modulacja amplitudy z jednoczesną manipulacją częstotliwości (A3+F1)
[edytuj] Emisja tylko odbierana
- jednowstęgowa modulacja amplitudy z pełnym lub częściowym ograniczeniem fali nośnej (R-118K)
[edytuj] Anteny radiostacji
- nadawcze:
- antena prętowa 4 m
- antena prętowa 10 m
- antena dipol symetryczny skośny 2x20 m (na 1 maszcie 12 m)
- odbiorcze:
- antena prętowa 4 m
- antena prętowa 10 m (podczas pracy simpleksowej)
- dipol symetryczny skośny 2x20 m (na 1 maszcie 12 m)
- skośny promień
