Reakcja wazowagalna
Z Wikipedii
 |
Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach. |
Reakcja wazowagalna - to rozszerzenie naczyń krwionośnych oraz zwolnienie szybkości akcji serca, co doprowadza do spadku ciśnienia tętniczego krwi, powstałe wskutek zmiany pozycji ciała, najczęściej pionizacji.
Jest to reakcja fizjologiczna, która jest odczuwana zwykle jako zawrót głowy przy gwałtownym powstaniu, związana z tym, że część krwi (około 700ml) ulega przemieszczeniu do układu żylnego poniżej przepony. Powoduje to zmniejszenie powrotu żylnego co doprowadza do zmniejszenia rzutu serca (serce wówczas pompuje mniejszą ilość krwi, gdyż mniejsza jej objętość powraca do serca). Zmniejszenie rzutu serca wyzwala mechanizmy kompensacyjne, polegające na skurczu naczyń krwionośnych trzewnych i skórnych oraz przyspieszeniem akcji serca. Te dwa mechanizmy zwykle zapobiegają utracie przytomności a na straży prawidłowości tej reakcji stoją baroreceptory zlokalizowane w łuku aorty i zatoce tętnicy szyjnej.
W warunkach patologicznych odruch z baroreceptorów jest nieprawidłowy - pojawia się bradykardia i wazodilatacja, wskutek pobudzenia nerwu błędnego, co doprowadza do omdlenia, zwanego omdleniem wazowagalnym.
W diagnostyce omdleń wazowagalnych wykorzystuje się test pochyleniowy.
