Rezonans orbitalny
Z Wikipedii
Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach. |
Rezonans orbitalny to w mechanice nieba zjawisko związane z obiegiem dwóch ciał niebieskich (np. planet) wokół masywnego obiektu (np. gwiazdy), przy czym obydwa obiegające masywny obiekt ciała pozostają w pewnym związku grawitacyjnym pomiędzy sobą, tak, iż na określoną liczbę okrążeń jednego wypada jakaś wielokrotność okrążeń drugiego. Należy dodać, że jedno z tych krążących ciał ma znacznie większą masę od drugiego i to jego oddziaływanie właśnie ma decydujący wpływ na powstanie rezonansu orbitalnego.
Typowymi przykładami na rezonans orbitalny w Układzie Słonecznym są ruchy orbitalne wielu obiektów transneptunowych, które uzależnione są od oddziaływania grawitacyjnego masywnego Neptuna. Najczęściej spotykanymi wśród tych planetoid z pasa Kuipera rezonansami są 2:1 (obiekty te nazywane są „twotino” – na jeden obieg twotino wokół Słońca przypadają dwa obiegi Neptuna) oraz 3:2 (ciała te zwane są przez astronomów „plutonkami” – na dwa obiegi Słońca jakiegoś plutonka przypadają trzy obiegi Neptuna. Istnieją także inne obiekty pozostające w rezonansie orbitalnym z Neptunem.
Innymi przykładami na rezonansy orbitalne są uzależnione od siebie ruchy księżycy Jowisza czy Saturna, ruch planetoidy 3753 Cruithne, będącej w rezonansie z Ziemią lub ruch planetoidy 2002 VE68, pozostającej w rezonansie z Wenus.