Roberto Di Matteo
Z Wikipedii
| Roberto Di Matteo | ||
| Data i miejsce urodzenia |
29 maja 1970 Szafuza, Szwajcaria |
|
| Pozycja | Pomocnik | |
| Kariera piłkarska | ||
|---|---|---|
| Lata | Klub | M (G) |
| 1988-1991 1991-1992 1992-1993 1993-1996 1996-2002 |
FC Schaffhausen FC Zürich FC Aarau S.S. Lazio Chelsea F.C. |
50 (2) 34 (6) 33 (1) 87 (7) 119 (15) |
| Reprezentacja narodowa | ||
| Lata | Reprezentacja | |
| 1994-1998 |  Włochy |
34 (2) |
Roberto Di Matteo (ur. 29 maja 1970 w Szafuzie w Szwajcarii) - były włoski piłkarz występujący na pozycji pomocnika.
Spis treści |
[edytuj] Kariera klubowa
Roberto Di Matteo piłkarską karierę rozpoczynał w 1988 roku w FC Schaffhausen. W pierwszym sezonie występów w tym zespole zaliczył 18 spotkań, a w kolejnym zagrał już w 31 meczach i zdobył 2 gole. Latem 1991 roku przeniósł się do drużyny FC Zürich, w barwach której w 34 pojedynkach 6-krotnie wpisał się na listę strzelców. Kolejny sezon Di Matteo spędził w FC Aarau, z którym wywalczył mistrzostwo kraju. W 1993 roku Roberto trafił do Serie A, gdzie podpisał kontrakt z S.S. Lazio. W ekipie "Biancocelesti" od razu zdobył sobie miejsce w podstawowej jedenastce. Po 3 sezonach spędzonych na Stadio Olimpico Di Matteo zdecydował się jednak zmienić klub i za rekordową wówczas sumę 4,9 milionów funtów odszedł do Chelsea F.C. Wraz z "The Blues" zajął szóste miejsce w tabeli Premier League i zapewnił sobie udział w Pucharze UEFA. W kolejnych sezonach londyński zespół nigdy nie kończył rozgrywek na gorszym miejscu niż szóste, a niemały udział miał w tym Roberto, który przez ponad trzy lata był podstawowym zawodnikiem Chelsea. W sezonie 1999/00 u Włocha zaczęły się pojawiać problemy ze zdrowiem. Przez kontuzję nogi urodzony w Szwajcarii zawodnik przez bardzo długi czas odpoczywał od futbolu, by w 2002 roku zakończyć karierę[1]. Włoch otworzył wówczas w Londynie sieć restauracji [2]. Z Chelsea wywalczył między innymi Puchar Zdobywców Pucharów w 1998 roku.
[edytuj] Kariera reprezentacyjna
Di Matteo w reprezentacji swojego kraju zadebiutował 16 listopada 1994 roku w spotkaniu przeciwko Chorwacji, kiedy to trenerem Włochów był Arrigo Sacchi. W 1996 roku Roberto zagrał na Mistrzostwach Europy, na których "Squadra Azzura" nie zdołała wyjść z grupy. 2 lata później włoski pomocnik znalazł się w kadrze Italii na Mistrzostwa Świata. Zespół prowadzony wówczas przez Cesarego Maldiniego na mundialu dotarł do ćwierćfinału, w którym po rzutach karnych przegrał z Francją 3:4. Na tym turnieju Di Matteo wystąpił tylko w 2 spotkaniach fazy grypowej. Łącznie dla drużyny narodowej zaliczył 34 spotkania i 2 gole.
1 Peruzzi • 2 Apolloni • 3 Maldini • 4 Carboni • 5 Costacurta • 6 Nesta • 7 Donadoni • 8 Mussi • 9 Torricelli • 10 Albertini • 11 Baggio • 12 Toldo • 13 Rossitto • 14 Del Piero • 15 Di Livio • 16 Di Matteo • 17 Fuser • 18 Casiraghi • 19 Chiesa • 20 Ravanelli • 21 Zola • 22 Bucci • trener: Sacchi
1 Toldo • 2 Bergomi • 3 P.Maldini • 4 Cannavaro • 5 Costacurta • 6 Nesta • 7 Pessotto • 8 Torricelli • 9 Albertini • 10 Del Piero • 11 D. Baggio • 12 Pagliuca • 13 Cois • 14 Di Biagio • 15 Di Livio • 16 Di Matteo • 17 Moriero • 18 R. Baggio • 19 Inzaghi • 20 Chiesa • 21 Vieri • 22 Buffon • trener: C.Maldini
