Ruch Ekologiczno-Pokojowy "Wolę być"
Z Wikipedii
Ruch Ekologiczno-Pokojowy "Wolę Być" - powstał w 1984 r. na bazie tygodnika "Na przełaj". W numerze z 1 lipca 1984 roku redakcja zamieściła artykuł zatytułowany "Wolę być" i zaprosiła czytelników tygodnika do dyskusji. Po publikacji łącznie trzech specjalnych numerów "Na przełaj" poświęconych ochronie środowiska, pokoju i ochronie środowiska psychicznego człowieka. Doszło do pierwszego spotkania czytelników. Miało ono miejsce w sierpniu 1985 roku w Bobięcinie koło Miastka (dawne województwo słupskie). Na tym właśnie spotkaniu narodziła się idea stworzenia niesformalizowanego ruchu, który przyjął nazwę "Wolę Być" - jako forma przeciwstawienia materializmowi i konsumpcjonizmowi rozwoju wewnętrznego.
Ruch działał w latach 1984-1993, będąc jednym z kilku szczególnie znanych w tym okresie alternatywnych ruchów społecznych w Polsce. Struktura ruchu opierała się na bazie grup regionalnych (nazywanych "lobby"). W szczytowym okresie było ich ponad 30.
Ruch organizował dwa razy w roku spotkania wolontariuszy, podczas których odbywały się warsztaty, szkolenia, wykłady i różne akcje ekologiczne.
Obozy i zimowiska Ruchu chronologicznie:
- obóz letni 1985 - Bobięcin
- zimowisko 1986 - Kowary
- obóz letni 1986 - Frombork (połączony z "Stachuriadą" i spotkaniem z redakcją "Na przełaj" i dyrekcją budującej się elektrowni w Żarnowcu)
- zimowisko 1987 - Gdańsk
- obóz letni 1987 - Wejherowo
- zimowisko 1988 - Gdańsk
- obóz letni 1988 - Lucień
- zimowisko 1989 - Tarnobrzeg
- obóz letni 1989 - Drężno (k. Białego Boru)
- zimowisko 1990 - Karłowo
- obóz letni 1990 - Cisna
- zimowisko 1991 - Lublin
- obóz letni 1991 - Przehyba
- zimowisko 1992 - Elbląg
- obóz letni 1992 - Liciążna
- zimowisko 1993 - Tarnowskie Góry
- obóz letni 1993 - Liciążna
Ruch znany był z wielu akcji i happeningów ekologiczno-pacyfistycznych. Do najbardziej znanych należą:
- akcja sprzedaży choinek w doniczkach przed Świętami Bożego Narodzenia pod hasłem "Zielone po 300",
- objazdowa wystawa zabawek militarnych pod hasłem "Generałowie i dzieci, nie bawcie się w wojnę",
- doprowadzenie do zamknięcia wydziału produkcji wiskozy w Zakładach Celwiskoza w Kotlinie Jeleniogórskiej,
- narodziny i propagowanie idei "zielonej szkoły",
- doprowadzenie do zamknięcia Szkoły Podstawowej Nr 90 w Gdańsku z uwagi na "toksyczne podłogi" wyłożone szkodliwą dla zdrowia masą bitumiczną - w podobnym przypadku w innej gdańskiej szkoły doszło do tragedii i zachorowań na białaczkę.
Ruch wydał także dwa numery własnych czasopism - "Wolę być" i "EKO-PUK", zawierające artykuły poruszające kwestie ekologii i pacyfizmu.
Na obozach gościli przedstawiciele innych organizacji ekologicznych z Niemiec, Szwecji i Czech.
Po ostatnim spotkaniu w roku 1993 Ruch Ekologiczno-Pokojowy "Wolę Być" nie miał kontynuacji w żadnej innej organizacji.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- http://wolebyc.eco.pl stronka z linkami do stron byłych uczestników ruchu
