Ruchy Browna

Z Wikipedii

Ruchy Browna to chaotyczne ruchy cząstek zawiesiny w płynie (cieczy lub gazie), wywołane zderzeniami zawiesiny z cząsteczkami płynu.

W 1827 roku brytyjski biolog Robert Brown obserwując przez mikroskop pyłki kwiatowe w zawiesinie wodnej dostrzegł, iż znajdują się one w nieustannym, chaotycznym ruchu.

Ruchy Browna obserwuje się dla mikroskopijnych, mniejszych niż mikrometr, cząstek zawiesiny bez względu na ich rodzaj. Cząsteczki poruszają się ciągle a ich ruch nie słabnie. Prędkość ruchu jest większa dla mniejszych cząstek, wyższej temperatury.

Spis treści 1 Opis ruchów Browna 2 Przykłady ruchów Browna 3 Przypisy 4 Zobacz też

[edytuj] Opis ruchów Browna

Autorami teorii ruchów Browna byli niezależnie Albert Einstein (w 1905 roku) i Marian Smoluchowski^[1] (w 1906). Obaj naukowcy zauważyli, że przypadkowe błądzenie pyłków jest wywołane bombardowaniem ich przez cząsteczki wody. Cząsteczki wody są dużo mniejsze, jest ich wiele oraz poruszają się bardzo szybko. Różnice w prędkości ruchu oraz ilości uderzających cząsteczek z poszczególnych stron są przyczyną ruchów drobin pyłku w cieczy. Smoluchowski stwierdził jednak, że za przesunięcia cząsteczek odpowiedzialne jest nie tyle bombardowanie, ile raczej fluktuacje ich gęstości w bezpośrednim sąsiedztwie zawiesiny. Na tej drodze P. Langevin rozwinął dynamikę stochastyczną.

Matematycznym modelem fizycznego zjawiska ruchów Browna jest proces Wienera, który może być zastosowany do modelowania również w innych dziedzinach wiedzy, np. ekonomii.

[edytuj] Przykłady ruchów Browna

• cząsteczki tłuszczu na mleku
• pyłek kwiatowy na wodzie
• mgła
• rozpylone w powietrzu perfumy
• krople tuszu na wodzie

Przypisy

[edytuj] Zobacz też

• szum brązowy

To jest tylko zalążek artykułu związanego z fizyką. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.