Sahara (powieść)

Z Wikipedii

Sahara – powieść przygodowa napisana przez Clive'a Cusslera. Opublikowana po raz pierwszy w roku 1992. Jest jedenastą książką z serii o Dirku Pittcie. W 2005 książka została zekranizowana pod tym samym tytułem.

[edytuj] Fabuła

Podczas pracy w Egipcie polegającej na opracowywaniu mapy zabytków położonych nad Nilem. Dirk-owi udaje się obronić Doktor Eve Rojas, naukowca pracującego dla Światowej Organizacji Zdrowia, która została zaatakowana przez tajemniczego napastnika. Niedługo po tym, Eva wraz z międzynarodowym zespołem naukowców udaje się w misję do Mali, która ma na celu zbadać tajemniczą zarazę, zgłoszoną w kilku pustynnych wioskach. W tym samym czasie Dirk i jego najlepszy przyjaciel Al Giordino zostają pośpiesznie przerzuceni na statek badawczy znajdujący się niedaleko wybrzeża Mali. Ich szef admirał James Sandecker informuje ich o nietypowym zakwicie glonów. Jest to przypadek formacji glonów zwanej ‘Czerwonym przypływem’, która w tym wypadu rozwija się nienaturalnie szybko wspomagana przez nieznaną substancje zanieczyszczającą morze.

Dirk, Al Giordino i Rudi Gunn dostają rozkaz popłynięcia w górę rzeki Niger, by zbadać zanieczyszczenie i odszukać jego źródło. Używają oni do tego Calliope, wysokiej klasy jachtu wyposażonego we wszechstronne laboratoria naukowe, kilkanaście systemów obronnych i wyposażenie komunikacyjne. Rejs przebiega spokojnie do czasu napotkania Benińskiej marynarki wojennej, która zresztą zostaje całkowicie zniszczona. Dalsza podróż przebiega spokojnie, załodze udaje się zidentyfikować zarówno substancje jak i źródło zanieczyszczenia. Pozostaje tylko jeden problem, w okolicy nie ma żadnego zakładu, który byłby w stanie wyprodukować taką substancje.

Następnym problemem okazuje się jednag Malijske wojsko, które z rozkazu dyktatora Zateba Kazima chce przejąć jacht dla niego. Po wyrzuceniu na brzeg Rudiego by ten mógł uciec na lotnisko Dirk i Al wyskakują z jachtu ustawionego na samozniszczenie. Dopływają do mieszkalnego jachtu należącego do bezwzględnego francuskiego biznesmena Yves’a Massarde’a Na jego jachcie udaje im się skontaktować z Admirałem Sandeckerem i poinformować go o ucieczce Rudiego, któremu udaje się uciec dzięki pomocy oenzetowskiej ekipy ratunkowej.

Po przesłuchaniu na jachcie, Dirk-owi i Al-owi udaje się ukraść helikopter Massarda, który topią w rzece po doleceniu do położonego na północy Bourem. Tam udaje im się ukraść zabytkowy samochód generała Kazima (Avions Voisin). Następnie kierują się na północ do jedynego w tym rejonie zakładu mogącego zanieczyścić rzekę – Fort Foureau, zakładu zajmującego się przetwarzaniem chemicznych odpadów. Ukrywają oni samochód i włamują się do zakładu, gdzie zostają pojmani przez ochroniarzy Yves’a Massarda. Przed aresztowaniem udaje im się odkryć, że zakład jest tylko przykrywką dla podziemnego składowiska odpadów, znajdującego się tuż nad podziemną rzeką

Massarde decyduje wysłać ich do Tebezzy, tajnej kopalni złota, która współdzieli z generałem Kazimem, w której więźniowie wydobywający złoto pracują w zatrważających warunkach. Tutaj spotykają grupę ludzi wysłaną wcześniej do Mali przez Światową Organizacje Zdrowia jak i francuskich inżynierów, którzy budowali przetwórnię odpadów. Dirkowi i Alowi udaje się uciec z kopalni. Próbując dotrzeć do trasy Trans-Saharyjskiej udaje im się przejechać 300 km na wschód. Gdy wyczerpuje się benzyna decydują się iść pieszo. Niedługo po odnalezieniu w jaskini rysunku parowca z połowy XIX w. odnajdują rozbity aeroplan z lat 30., z którego budują ‘naziemny żaglowiec’ (bolid z żaglem wystarczającym do wprawienia w ruch). Używając tego pojazdu docierają do trasy Trans-Saharyjskiej, gdzie zabiera ich przejeżdżająca ciężarówka. Szybko docierają do Algieru, z którego informują admirała o przerażającej sytuacji w kopalni złota.

Ekpipa ONZ, która wcześniej uratowała Rudiego Gunna zostaje wysłana do Algieru by zabrać dwójkę uciekinierów. Udają się oni do Tebezzy by zaatakować kopalnie i zamknąć ją na dobre, lecz o ataku dowiaduje się generał Kazim. Samolot Malijskiego wojska zostaje wysłany na rozpoznanie, w którego trakcie niszczy oenzetowski samolot tuż przed powrotem ekipy atakującej kopalnie. Decydują się oni udać do prawdziwego Foru Foureau, opuszczonej twierdzy Legii Cudzoziemskiej od której zakład chemiczny wziął nazwę. Mają w planach porwać pociąg z odpadami i uciec wraz ekipą ONZ jak i uwolnionymi więźniami do bezpiecznej Mauretanii.

Niestety ich obecność w twierdzy zostaje odkryta i pociągi zostają wstrzymane. Alowi i komandosowi z grupy ONZ udaje się użyć rozebranego bojowego samochodu terenowego by skontaktować się z amerykańską jednostką Delta w Mauretanii. W międzyczasie uciekinierzy zostają zaatakowani przez Malijską armię. W trakcie bitwy po obu stronach ginie wielu ludzi, gdy na miejsce dociera Delta szybko udaje się pokonać Maliska armię, w bitwie ginie generał Kazim.

Poem, Pitt i All pożyczają helikopter bojowy i leca do przetwórni chemicznej Fort Foureau. Tam, zmuszają oni Massarda do leżenia na słońcu przez trzy godziny, po czym wypija on kilka litrów wody, którą sam zatruł poprzez składowisko odpadów. Po tym pozwalają mu uciec, wiedząc, że nie przeżyje on więcej niż tydzień.

Składowisko odpadów zostaje w końcu oczyszczone, substancja zanieczyszczająca zostaje usunięta i obszar pokryty glonami ‘czerwonego przypływu’ zaczyna się kurczyć. Więźniowie, uratowani z kopalni złota, w większości cierpiący na niedożywienie i inne obrażenia, zostają przebadani przez lekarzy. Dziewiętnastowieczny Parowiec zaginiony na pustyni jak i zrekonstruowany aeroplan zostają umieszczone w muzeum. A zabytkowy samochód Avions Voisin, należący wcześniej do dyktatora trafia do prywatnej kolekcji Dirka.