Sampling
Z Wikipedii
Sampling - użycie fragmentu wcześniej dokonanego nagrania muzycznego, zwanego samplem jako elementu tworzonego utworu przy użyciu specjalnego instrumentu zwanego samplerem (lub komputera). Sample uzyskuje się w sposób naturalny bądź sztuczny. Najczęściej sample stanowią pojedyncze dźwięki instrumentów naturalnych (np. sample perkusyjne) lub odpowiednio wycięte części innych utworów.
Po raz pierwszy taką technikę zastosowali w latach 40. XX wieku awangardowi twórcy muzyki konkretnej (Pierre Schaeffer). W roku 1956 Bill Buchanan i Dickie Goodman użyli samplingu w nagraniu The Flying Saucer, w którym wykorzystali fragmenty popularnych piosenek. Sampling wykorzystywali w swojej twórczości także The Beatles, Frank Zappa i Pink Floyd. Na szeroką skalę technikę samplowania zaczęli w latach siedemdziesiątych stosować jamajscy didżeje, tworzący reggae i dub (np. Lee "Scratch" Perry). Pierwszym nagraniem dokonanym przy użyciu samplowania, które odniosło sukces i wyznaczyło kierunek rozwoju muzyki hip hopowej, było Rappers Delight zespołu The Sugarhill Gang z końca lat 70. (zsamplowano w nim utwór zespołu Chic - "Good Times"). Wtedy też pojawiły się pierwsze prawne problemy dotyczące wykorzystywania fragmentów cudzych nagrań, oskarżono np. George'a Harrisona o wykorzystanie fragmentu melodii utworu He's so fine The Chiffons w piosence "My sweet Lord". W latach 80. nie było to już przyjmowanie jedynie jako plagiat.
