Sektor MSP
Z Wikipedii
Spis treści |
[edytuj] Sektor MSP
Powszechnie stosowane skrótowe określenie tzw. sektora małych i średnich przedsiębiorstw (lub - bardziej prawidłowo - małych i średnich przedsiębiorców). Takie wyodrębnione kategorie przedsiębiorców pojawiły się w polskim prawodawstwie w ramach jego harmonizacji z prawodawstwem Unii Europejskiej. Do sektora MSP zalicza się podmiot prowadzący działalność gospodarczą bez względu na jego formę prawną. W szczególności są to osoby prowadzące działalność na własny rachunek, firmy rodzinne zajmujące się rzemiosłem lub inną działalnością, bądź spółki lub konsorcja prowadzące regularną działalność gospodarczą.
[edytuj] Kryteria przynależności do klasy małych i średnich przedsiębiorstw
- przedsiębiorstwo średnie
- mniej niż 250 pracowników
- roczny dochód nie przekracza 50 mln EUR lub całkowity bilans roczny nie przekraczający 43 mln EUR
- przedsiębiorstwo małe
- mniej niż 50 pracowników
- roczny obrót lub całkowity bilans roczny nie przekracza 10 mln EUR
- mikroprzedsiębiorstwo
- mniej niż 10 pracowników
- roczny obrót lub całkowity bilans roczny nie przekracza 2 mln EUR
[edytuj] Polityczne przesłanki wspierania sektora MSP
Sektor MSP korzysta ze szczególnych regulacji w ramach przepisów prawa gospodarczego, w szczególności przepisów dotyczących tzw. "pomocy publicznej", która sprowadza się w istocie do ingerencji rządu w ten sektor. Wspieranie MSP pomaga w tworzeniu klasy średniej, której źródłem utrzymania nie jest nisko kwalifikowana praca najemna na niskich szczeblach drabiny organizacyjnej przedsiębiorstw. Historia dowodzi, że kraje z gospodarką opartą o zasady wolnego rynku, gdzie wystepuje pluralistyczna demokracja parlamentarna, a w społeczeństwie przeważa klasa średnia, osiągają wyższy poziom rozwoju cywilizacyjnego i gospodarczego. W przekonaniu neoklasycznych teoretyków demokracji i wolności znaczny udział względny przedstawicieli klasy średniej dodatnio wpływa na stabilność, obliczalność oraz czytelność poglądów politycznych - a to pozwala na zbudowanie stabilnego systemu demokracji przedstawicielskiej, w którym nieuniknione konflikty odmiennych interesów mogą być rozstrzygnięte poprzez kompromis.
[edytuj] Cele polityki rządu wobec MSP:
Warunkiem rozwoju MSP jest odpowiednie kształtowanie polityki makroekonomicznej, stwarzającej warunki trwałego, zrównoważonego rozwoju gospodarki: ograniczanie deficytu budżetowego, racjonalizację wydatków budżetowych, obniżenie stopy inflacji i ograniczenie potrzeb pożyczkowych budżetu. Prowadzi to do zwiększenia dostępu MSP do źródeł zewnętrznego finansowania, dzięki obniżce jego kosztów (kosztów odsetkowych pozyskiwania kredytu bankowego i kosztów ryzyka inwestorów zewnętrznych). Inne istotne działania rządu to obniżanie stóp podatkowych, zwiększające możliwości finansowania rozwoju MSP ze źródeł wewnętrznych (reinwestowanego zysku), wprowadzenie zasad liczenia amortyzacji umożliwiających pełne odtwarzanie wartości ekonomicznej majątku produkcyjnego MSP oraz uproszczenie wszelkich procedur biurokratycznych w urzędach wszystkich szczebli.
Spośród instrumentów specyficznych dla MSP za szczególnie ważne uznano polityki prowadzące do wyrównywania ich szans konkurowania na wolnym rynku. Obejmuje to szczególnie działalność w zakresie:
-Świadczenia usług doradczych
-Poprawy dostępu do informacji gospodarczych
-Rozbudowy systemu poręczeń kredytowych
-Rozwoju systemu zasilania kapitałowego przez instytucje kapitału wysokiego ryzyka
[edytuj] Sposoby wspierania rozwoju MSP:
1.Finansowe:
- Kredyty preferencyjne – administracja rządowa może uznać za celowe udzielenie wsparcia małym przedsiębiorstwom, oferując instytucjom finansowym środki na kredyty udzielane na korzystniejszych warunkach niż warunki obowiązujące na ogólnym rynku kredytowym – oprocentowanie według niższej stopy procentowej lub związane z przedstawieniem zabezpieczenia niższego niż zwykle wymagane.
- Kredyt podatkowy - oznacza udzielenie kredytu na spłatę zobowiązań podatkowych, czyli odsunięcie ich na później. Celem tej formy pomocy jest zwiększenie płynności finansowej firmy na początku działania, w momencie nagromadzenia wielu jednorazowych wydatków (na adaptację i wynajem lokalu, opłaty administracyjne, itd.), gdy przedsiębiorca nie ma szans otrzymania kredytu z innych źródeł i musi je finansować z własnych, z reguły szczupłych funduszy. Podobną rolę może spełniać kredyt na składki na ubezpieczenie społeczne, stanowiące – zwłaszcza w Polsce – istotne obciążenie kosztów osobowych nowo powstających przedsiębiorstw.
- Gwarancje kredytowe – początkujący przedsiębiorcy mają często kłopoty z uzyskaniem kredytów, ponieważ nie mają wystarczającego majątku, mogącego służyć jako zabezpieczenie zaciąganego kredytu, ani też nie mają możliwości przedstawienia wiarygodnej historii kredytowej. Wówczas administracja państwowa lub działające we współpracy z nią agencje rozwoju regionalnego lub inne instytucje mogą udzielać gwarancji (poręczeń) kredytowych, zwłaszcza jeśli jest on zaciągany na wydatki o charakterze inwestycyjnym (rozszerzenie majątku firmy), prowadząc do zwiększenia liczby nowych miejsc pracy.
- Przyspieszona amortyzacja – możliwość dokonywania zwiększonych odpisów amortyzacyjnych stanowi stosowaną niejednokrotnie przez władze państwowe formę zabezpieczenia przedsiębiorców przed ryzykiem tzw. moralnego starzenia się maszyn i urządzeń, skłaniających do częstszej wymiany (unowocześniania) majątku trwałego firm. Umożliwia ona ważne w początkowym okresie działania firm zmniejszenie obciążeń podatkowych.
2.Niefinansowe:
- Szkolenie – administracja państwowa lub samorządowa może zlecać różnym instytucjom szkolenie potencjalnych przedsiębiorców lub specjalistów określonych dziedzin, często uzyskanie gwarancji kredytowych uwarunkowane jest odbyciem takiego szkolenia.
- Doradztwo – niejednokrotnie doradztwo w zakresie prowadzenia przedsiębiorstw jest przedmiotem działalności wielu małych firm. Równolegle w wielu krajach drobnym przedsiębiorcom, chcącym uzupełnić swoje kwalifikacje lub kandydatom na przedsiębiorców oferowane są usługi doradcze, świadczone przez izby gospodarcze, stowarzyszenia przedsiębiorców czy nawet związki zawodowe.
-Inkubatory przedsiębiorczości
- Parki przedsiębiorczości – specjalne tereny, na których budowane są standardowe, niewielkie budynki dysponujące podstawowymi elementami infrastruktury – siecią wodociągową i kanalizacyjną, siecią energetyczną oraz siecią dróg dojazdowych, przeznaczone do zajęcia przez potencjalnych przedsiębiorców chcących uruchomić działalność gospodarczą. Podobnie jak w przypadku inkubatorów, w parkach mogą być organizowane systemy świadczenia usług dla przedsiębiorców dysponujących jedynie ograniczonym doświadczeniem w nietechnicznych aspektach prowadzenia firmy.
[edytuj] Źródła finansowania małych i średnich przedsiębiorstw
Procesy finansowania można rozpatrywać z wielu punktów widzenia. Najczęściej można dokonać podziału rodzajów finansowania opierając się na następującej systematyce uwzględniającej różnorodne kryteria. Należą do nich:
- prawo własności kapitału:
- źródła pochodzenia kapitału:
- wewnętrzne
- zewnętrzne
- czas dyspozycji określonym kapitałem, obejmujący kapitały:
- krótkoterminowe
- długoterminowe
- powód finansowania:
- pierwotne,
- bieżącej działalności,
- rozwoju, czyli procesów inwestycyjnych.
Finansowanie wewnętrzne (samofinansowanie) jest traktowane jako podstawowe źródło finansowania gwarantujące rozwój przedsiębiorstwa i osiąganie określonych korzyści właścicieli. W przypadku małych i średnich przedsiębiorstw są to zwykle środki właściciela firmy, inwestowane w działalność w momencie jej zakładania oraz środki wypracowane przez firmę w trakcie jej funkcjonowania. Za wewnętrzne źródła finansowania można uznać wszystkie sposoby finansowania, które nie angażują kapitału osób trzecich (wyłączając właścicieli przedsiębiorstwa).
Finansowanie zewnętrzne to dopływ środków finansowych spoza firmy. Jest wykorzystywane w procesach rozwojowych, gdy konieczny jest znaczny dopływ kapitałów. Finansowanie to polega głównie na zwiększaniu kapitałów własnych, m.in. poprzez przyjmowanie dodatkowych wspólników, udziałowców, lub na zwiększaniu poziomu zadłużenia w oparciu o kapitał obcy.
Źródła krótkoterminowe obejmują kapitały o okresie zwrotu do 1 roku i mają one najczęściej charakter kapitałów obcych - zobowiązań. Do źródeł długoterminowych należą te kapitały obce, które podlegają spłacie w okresie powyżej 1 roku, a także kapitały własne.
Z Finansowaniem pierwotnym mamy do czynienia w momencie powstawania nowego przedsiębiorstwa, w wyniku wnoszenia kapitałów własnych przez właścicieli. Ta forma finansowania pozwala zaspokoić potrzeby związane z takimi działaniami jak: wymagane przez prawo opłaty rejestracyjne przedsiębiorstwa, zapewnienie określonej wielkości kapitału założycielskiego, nabycie gruntów, nieruchomości, maszyn, urządzeń, wyposażenia, itp.
Finansowanie bieżącej działalności polega na zapewnieniu ciągłości w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa, na skutek dopływów środków finansowych uzyskanych z przychodów. Głównym zadaniem finansowania bieżącego jest zapewnienie płynności finansowej przedsiębiorstwu poprzez synchronizację między przychodami a wydatkami.
Finansowanie rozwoju przedsiębiorstwa ma służyć realizacji procesów inwestycyjnych. Często dotychczasowe dochody i kapitały są niewystarczające, dlatego poszukuje się źródeł zewnętrznych.
Tabela 1. Źródła powiększania kapitałów własnych w przedsiębiorstwie[1]
| Kapitały własne | |
|---|---|
| źródła wewnętrzne | źródła zewnętrzne |
|
|
Tabela 2. Źródła powiększania kapitałów obcych w przedsiębiorstwie[2]
| Kapitały obce | |
|---|---|
| Kapitały długoterminowe | Kapitały krótkoterminowe |
|
|
Tabela 3: Kapitał własny a kapitał obcy – zestawienie porównawcze [3]
| Kryterium | Kapitał własny | Kapitał obcy |
|---|---|---|
| Termin zwrotu | Kapitał jest powierzony przedsiębiorstwu przez właściciela/li bez terminu zwrotu. | Kapitał jest zostawiony do dyspozycji przez wierzyciela/li tylko na określony czas, po upływie którego musi być zwrócony. |
| Przeznaczenie kapitału | Kapitał może być przeznaczony na finansowanie dowolnego celu. | Kapitał może być użyty wyłącznie zgodnie z celem uzgodnionym z wierzycielem. |
| Koszt | Stosowanie kapitału nie pociąga za sobą dodatkowego kosztu. | Kapitał obciążony jest kosztami finansowymi - odsetki. |
| Kontrola w przedsiębiorstwie | Właściciele / współwłaściciele dysponują prawem kontroli przedsiębiorstwa. W spółkach akcyjnych akcjonariusze mają prawo głosu w najważniejszych sprawach firmy. | Kapitał pociąga za sobą konieczność udzielenia wierzycielowi prawa do kontroli firmy, aby mógł on ustalić wielkość ryzyka związanego z finansowaniem przedsiębiorstwa. Głębokość kontroli przez wierzyciela wynika z umowy. |
Przypisy
- ↑ A. Skowronek – Mielczarek, Małe i średnie przedsiębiorstwa. Źródła finansowania, C.H. Beck, Warszawa 2005, s. 27
- ↑ A. Skowronek – Mielczarek, Małe i średnie przedsiębiorstwa. Źródła finansowania, C.H. Beck, Warszawa 2005, s. 31
- ↑ T. Łuczka, Kapitał obcy w małym i średnim przedsiębiorstwie, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa – Poznań 2001, s. 35-38
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Żródła
1. Dz.U. L 124 z 20.5.2003
2. Polityka gospodarcza, pr. zbior. pod red. H.Ćwiklińskiego, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk 2000
