Seriacja chronologiczna

Z Wikipedii

Seriacja - metoda datowania względnego nawiązująca do metody porównawczej, lecz używana do datowania zespołu zabytków. Stosowana przy datowaniu ceramiki. Wyróżnia się dwie metody seriacji:

• kontekstowa - tworzona w oparciu o czas trwania różnych stylów, kształtu, ornamentyki przedmiotów. Twórcą tej metody był William Matthew Flinders Petrie, polegała ona na ustaleniu, które z artefaktów pojawiały sie przez krótki okres czasu. Otrzymujemy sekwencje uporządkowanych zespołów według chronologii względnej badanych zabytków.

• częstotliwości - za twórców tej metody uważa się W. S. Robinsona oraz G.W. Brainerd'a. Swoje teorie opublikowali w czasopiśmie American Antiquity w 1951 roku. Wyszli oni z dwóch założeń. Pierwsze z nich zakłada, iż w styl obowiązujący w ceramice staje się coraz bardziej popularny, osiąga szczyt popularności, a następnie zanika. Drugie zakłada, że w danym okresie styl obowiązujący powinien cieszyć się taką samą popularnością na różnych stanowiskach. Opierając się na tych 2 stwierdzeniach układali sekwencje zabytków w taki sposób, by te które zawierały w sobie zbliżone cechy stylów znajdowały się zawsze razem.

[edytuj] Bibliografia

• Dorota Ławecka 2003,Wstęp do archeologii, Warszawa-Kraków, Wydawnictwo Naukowe PWN
• Renfrew C., Bahn Paul, 2002, Archeologia Teoria, Metody, Praktyka, Warszawa, Prószyński i S-ka