Wikipedysta:Shinx1
Z Wikipedii
PARK LEŚNY W GŁOGOWIE- Jest to największy co do wielkości obszar zwartej zieleni w mieście. Park ciągnie się od ronda wzdłuż ulic Krzywoustego, Wały Chrobrego, Piastowskiej aż po ulicę Rudnowską. W parku większą część stanowią młode drzewa, choć jest również duża liczba starszych wiekowo drzew. Naprzeciwko skrzyżowania ulic Krzywoustego ze Staromiejską, stoi pomnik poświęcony polskim i niemieckim ofiarom wojny, przemocy i wypędzenia z Ziemi Głogowskiej.
Czoło pomnika zwrócone jest w stronę Starego Miasta. Wykonany jest z granitu. Główny trzon pomnika składa się z dwóch pionowo postawionych bloków podzielonych na cztery czworokątne głazy, ich powierzchnia jest chropowatych. Te dwa elementy są przykryte blokiem ułożonym poziomo, ma on jednolitą bryłę i gładką powierzchnię. Przestrzeń pomiędzy pionowymi elementami wypełnia sześć stalowych prętów. Są ustawione w jednej linii, jeden pod drugim, odstępy między nimi są równe. Ich środkowa część jest wygięta w ostry zygzak podobny do litery „W”. Z przodu, w górnej części pomnika znajdują się dwie tablice z nazwą, jedna - w języku polskim, druga zaś w niemieckim. Pośrodku tych tablic były daty „1939-1945”, ułożone z metalowych cyfr. Obecnie jednak niewiele z nich pozostało.
W roku 1926 był on wzniesiony na cześć Friedricha Berta, który był pierwszym prezydentem demokratycznego państwa niemieckiego w latach 1919-1925. W latach 1933-1945 pomnik ten nosił nazwę narzuconą przez dyktaturę nazistowską. Dzisiejsza nazwa została mu nadana 27 maja 2000 roku dzięki porozumieniu miasta Głogowa i jego dawnych mieszkańców oraz Ziemi Głogowskiej zrzeszonych w Glogauer Heimatbund. Z przodu, w górnej części pomnika znajdują się dwie tablice z nazwą, jedna - w języku polskim, druga zaś w niemieckim. Pośrodku tych tablic widać pozostałości cyfr. Po bokach pomnika znajdują się również dwie tablice z jego krótką historią w obu językach.
Do obydwu stron pomnika są dołączone dwie kamienne ławy z oparciem, a do ich zewnętrznych stron przylegają kamienne sześciany. Na powierzchniach czołowych i bocznych tych sześcianów wyrzeźbiono proste zdobienia.
Kilkanaście metrów od pomnika znajduje się odrestaurowany pawilon parkowy z 1910 roku, w kształcie nakrytej kopułą rotundy. W środku znajduje się popiersie.
W dalszej części parku znajduje się miasteczko ruchu drogowego służące rowerzystom do nauki jazdy.
