Sidney Wood
Z Wikipedii
Sidney Burr Beardsley Wood (ur. 1 listopada 1911 w Black Rock, Connecticut) - tenisista amerykański, zwycięzca Wimbledonu w grze pojedynczej, reprezentant w Pucharze Davisa.
W turnieju wimbledońskim praworęczny Amerykanin debiutował jako 15-latek w 1927, odpadając ze słynnym Francuzem René Lacoste. Największy sukces w karierze odniósł w 1931, w wieku niespełna 20 lat wygrywając grę pojedynczą na Wimbledonie. Do meczu finałowego nie doszło - jego przeciwnik Frank Shields (który w półfinale pokonał Francuza Borotrę) skręcił nogę w czasie meczu mikstowego i został wycofany z finału singla na polecenie kapitana reprezentacji daviscupowej. Był to jedyny walkower w finale Wimbledonu w historii.
Z innych osiągnięć Wooda można wymienić finał mistrzostw USA w 1935, przegrany do Wilmera Allisona 2:6, 2:6, 3:6. Wood był również finalistą tego turnieju w grze podwójnej w 1942, występując w parze z Tedem Schroederem; w decydującym meczu lepsi okazali się Bill Talbert i Gardnar Mulloy (9:7, 7:5, 6:1). W 1932 Wood i Helen Wills Moody ulegli w finale gry mieszanej na mistrzostwach Francji parze Betty Nuthall i Fred Perry (4:6, 2:6).
W latach 1930-1945 Wood figurował w czołowej dziesiątce rankingu amerykańskiego (w 1934 był wiceliderem), pięć razy także znalazł się w czołowej dziesiątce rankingu światowego "Daily Telegraph" (1931 nr 6, 1938 nr 5). W 1931 i 1934 był w składzie reprezentacji USA w Pucharze Davisa (bilans występów: 5 zwycięstw i 6 porażek w singlu, 3 zwycięstwa w deblu). W 1934 brał udział w meczu przeciwko Australii, gdzie Amerykanom udało się odrobić stratę 0:2 po pierwszym dniu. Wood uległ Vivowi McGrathowi, a pokonał Jacka Crawforda. W meczu finałowym Pucharu Davisa przeciwko broniącym trofeum Brytyjczykom Wood przegrał w czterech setach z Bunny Austinem i w pięciu setach z Fredem Perrym.
Wood jest wynalazcą nawierzchni tenisowej Supreme Court, powszechnie stosowanej w imprezach halowych. W 1964 został wpisany do Międzynarodowej Tenisowej Hall of Fame.
Sukcesy w turniejach wielkoszlemowych:
- Wimbledon
- gra pojedyncza - wygrana 1931
- mistrzostwa Francji
- gra mieszana - finał 1932 (z Helen Wills Moody)
- mistrzostwa USA
- gra pojedyncza - finał 1935
- gra podwójna - finał 1942 (z Tedem Schroederem)
Źródła:
- Bud Collins, Tennis Encyclopedia, Visible Ink Press, Detroit 1997
