Siwiańskie Turnie
Z Wikipedii
Siwiańskie Turnie – grupa skalnych iglic na zachodnim zboczu Doliny Chochołowskiej w Tatrach Zachodnich. Zamykają one po orograficznie lewej stronie wylot tej doliny. Znajdują się w odległości ok. 800 m powyżej górnego końca Siwej Polany na obszarze Tatrzańskiego Parku Narodowego. Znajdują się na nich bardzo trudne drogi wspinaczkowe, wspinaczka jednak jest zakazana. Wznoszą się na wysokość ok. 100 m powyżej dna doliny, a ich wierzchołki mają wysokość 1065 m n.p.m. Grzbietem ok. 100 m dalej na zachód biegnie granica polsko-słowacka[1]. Grzbietem tym przebiega również główny europejski dział wodny między zlewnią Morza Czarnego i Bałtyku.
Siwiańskie Turnie zbudowane są z masywnych dolomitów z okresu triasu, u podnóży znajdują się stożki piargowe. Znajduje się tu największe w polskich Tatrach skupisko sosny zwyczajnej, w okolicy dominują jednak jak w całych Tatrach lasy świerkowe[2].
[edytuj] Nazwa
Ciekawa jest sprawa nazewnictwa. W dokumencie z 1706 r. wymienione są pod nazwą Siwa Skała. W 1901 r. Towarzystwo Tatrzańskie nadało im nazwy Turni Jana Kantego Andrusikiewicza dla uczczenia pamięci jednego z organizatorów powstania chochołowskiego[2]. Później jednak uznano za niewłaściwe nadawanie skałom i turniom nazw pochodzących od nazwisk i pozostała nazwa pochodząca od pobliskiej Siwej Polany[3].
Przypisy
- ↑ Tatry Zachodnie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1: 25 000. Warszawa: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2005/06. ISBN 83-87873-36-5.
- ↑ 2,0 2,1 Józef Nyka: Tatry polskie. Przewodnik. Wyd. XIII. Latchorzew: Wyd. Trawers, 2003. ISBN 83-915859-1-3.
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska: Wielka Encyklopedia Tatrzańska. Witold Henryk Paryski. Poronin: Wyd. Górskie, 1995. ISBN 83-7104 009-1.